«Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη ευρώπη,τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούνμεταβολές καθώς θα προστατεύονται αλλά, θα μπορούν και να παραβιάζονται απο αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καταγραμμένων και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί απο ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης» ( Α. Μπενάκη  8-2-2005)

Του Πέτρου Γ. Γώγου

Προφητικά  αποδείχθηκαν όσα απηύθυνε η Άννα Ψ. Μπενάκη στον Κάρολο Παπούλια. Από το «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» και το  «κατέβασμα της σημαίας» στα Ίμια, επί μια εικοσιπενταετία και πλέον  βιώνουμε την πλήρη υποταγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος με  την πιστή εφαρμογή των επιταγών των «άλλων».

Τελικά το «ανήκομεν εις την δύσιν» (Κ. Καραμανλής, 12-6-1976)εφαρμόζεται με κάθε κόστος για την Ελλάδα, η οποία έχει καταστεί έρμαιο των ξένων συμφερόντων.

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος, μέλος Πολ. Συμβουλίου Ελεύθερης Πατρίδας

Η κρίση στην Ουκρανία απέδειξε ότι ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει δραματικά. Εβδομήντα δύο χρόνια από την συμφωνία της Γιάλτας (που βρίσκεται στην Κριμαία, τι τραγική ειρωνεία) και τριάντα χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η χρονιά που ξεκίνησε με την κρίση της Ουκρανίας σηματοδοτεί μια νέα εποχή στις διεθνείς σχέσεις.

Ο πολυπολικός κόσμος είναι εδώ, de facto. Ο άξονας Ρωσίας Κίνας έγινε πραγματικότητα και θα ηγεμονεύσει στην Ευρασία τα επόμενα χρόνια. Η τεχνητή ενότητα της Δύσης (ΝΑΤΟ,ΗΠΑ, ΕΕ) απέναντι στους χειρισμούς της Ρωσίας στην Ουκρανία ανέδειξε και απέδειξε την αδυναμία της να επιβάλλει τη θέλησή της στη Ρωσία. Η ατέρμονη διπλωματία, η αλαζονεία και η υποτίμηση της Ρωσίας με τις απειλές και τους εκβιασμούς ότι θα υποστεί κυρώσεις και πόνο δεν πτόησαν το ρώσο πρόεδρο στις αποφάσεις του.

Το κόστος αυτής της τεχνητής ενότητας εν μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων και ολικής κατάρρευσης των σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία, θα πληρωθεί πρωτίστως από τους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και τον αμερικανικό λαό σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Οι τιμές της ενέργειας, πετρελαίου και φυσικού αερίου θα επηρεάσουν τις ζωές και την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών σε Ευρώπη και Αμερική. Οι πολιτικές συνέπειες εξίσου θα είναι σημαντικές αφού ούτε οι ΗΠΑ ούτε και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα μπορέσουν να εξηγήσουν πειστικά στους λαούς τους,  γιατί υφίστανται τέτοιες συνέπειες και οικονομική αιμορραγία για μια σύγκρουση στην Ανατολική Ευρώπη και για χάρη της Ουκρανίας.

Τι συνέπειες θα έχει πχ στη γερμανική οικονομία και πολιτική σκηνή,  μια διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου και η σχεδόν αδύνατη αναπλήρωσή του από άλλες ακριβότερες πηγές όπως υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG από ΗΠΑ, Κατάρ κλπ.; Τι θα γίνουν οι γερμανικές επενδύσεις και τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στη Ρωσία; Πόσο θα επηρεάσει μια άσχημη εξέλιξη στο Ουκρανικό τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου στη Γαλλία που μπορεί να κοστίσουν την επανεκλογή του Μακρόν; Πόσο η Αγγλία μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη με έναν πρωθυπουργό υπό παραίτηση ; Πόσο ενωμένη θα βγει η ΕΕ και η συμμαχία του ΝΑΤΟ από την ουκρανική κρίση;

Τι μηνύματα έδωσε η  εκκένωση της αμερικανικής πρεσβείας στο Κίεβο σε φίλους, εχθρούς και συμμάχους της υπερδύναμης; Μετά τη Συρία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, η  Ουκρανία εγκαταλείπεται στην τύχη της περιμένοντας το μοιραίο. Ότι αρχίζει ωραίο (η πορτοκαλί επανάσταση στο Μειντάν το 2014) τελειώνει με πόνο το 2022. Ο 79χρονος αμερικανός πρόεδρος είναι αντιμέτωπος με την χειρότερη πληθωριστική οικονομία των τελευταίων δεκαετιών, ένα δημόσιο χρέος πάνω από 30 τρις δολ., έναν ιδιότυπο εσωτερικό «πολιτικό εμφύλιο» και ενδιάμεσες εκλογές το ερχόμενο Νοέμβριο.

Μ’ άλλα λόγια η κρίση της Ουκρανίας δοκίμασε και δοκιμάζει την αντοχή και την ενότητα της Δύσης. Η Ρωσία δεν είναι η Ρωσία του Γιέλτσιν και ο κόσμος δεν είναι όπως ήταν ή θα θέλαμε να είναι. Η προσαρμογή στις νέες ισορροπίες  του διεθνούς συστήματος δεν θα είναι εύκολη, γρήγορη και ανώδυνη.  Νέοι κίνδυνοι και ευκαιρίες αναδύονται και για τη χώρα μας που θα επηρεάσουν το οικονομικό και πολιτικό στερέωμα. Είμαστε στην αρχή…

Ουκρανία: ώρα μηδέν για την ειρήνη στην Ευρώπη

Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος

Μετά από την αποτυχία της διπλωματίας την περασμένη εβδομάδα για το ζήτημα της Ουκρανίας, από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τον ΟΑΣΕ με τη Ρωσία πάμε για την επόμενη φάση των σχέσεων Δύσης και Ρωσίας. Ο Τσώρτσιλ συνήθιζε να λέει ότι εκεί που τελειώνει το “μπλα -μπλα”, ξεκινάει το “μπουμ μπουμ” και η ειρήνη στην Ευρώπη κρέμεται ουσιαστικά σε μια κλωστή. Η Ρωσία περιμένει τις επόμενες μέρες (και τυπικά) τις γραπτές απαντήσεις από τις ΗΠΑ στα αιτήματά της που δεν φαίνεται να είναι διαφορετικές από εκείνες των διαπραγματεύσεων. Στις 19 Ιανουαρίου οι Ρώσοι γιορτάζουν τα Θεοφάνεια (είναι με το παλιό ημερολόγιο) και μετά έρχεται μάλλον η ώρα των στρατηγών. Ήδη οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει και από τις δύο μεριές με εκατέρωθεν δηλώσεις για τις συνέπειες κλιμάκωσης της κρίσης, η Ουκρανία δέχθηκε κυβερνοεπίθεση και τα διεθνή ΜΜΕ ετοιμάζουν την κοινή γνώμη της Δύσης κυρίως για τα “τύμπανα το πολέμου” που ηχούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία (78 ημερών) το 1999, στην Ουκρανία θα γίνει ίσως το τελικό πεδίο αναμέτρησης Δύσης και Ρωσίας. Φαίνεται ότι όλα είναι έτοιμα οι προετοιμασίες έχουν γίνει, οι παίκτες έχουν τοποθετηθεί, τα ρωσικά τανκς ζεσταίνουν τις μηχανές τους στις παγωμένες πεδιάδες και περιμένουν το σύνθημα.

Tο διακύβευμα για τη Ρωσία είναι πολύ σημαντικό, καθώς για τη Μόσχα, η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί στρατηγική απειλή για την ασφάλεια της , αφού ο χρόνος που θα χρειαστεί πχ ένας σύγχρονος πύραυλος από την Ουκρανία στη Μόσχα είναι 5-6 λεπτά. Εξάλλου μεγάλο μέρος της Ουκρανίας (κυρίως ανατολικά του Δνείπειρου ποταμού και νότια) για ιστορικούς λόγους, αλλά και δημογραφικούς, ανήκει στο ρωσικό έθνος (καθώς το Κίεβο θεωρείται το λίκνο του).
Στις συζητήσεις της Γενεύης, η Ρωσία πήγε με τρία βασικά αιτήματα:
- να σταματήσει η επέκταση/διεύρυνση του ΝΑΤΟ (όχι μόνο προς Ουκρανία και Γεωργία αλλά και Σουηδία και Φιλανδία)
- Να μην εγκαθίστανται νατοϊκά στρατεύματα στις περιοχές που δεν ήταν στο ΝΑΤΟ πριν το 1997, ουσιαστικά δηλαδή σε όλη την Ανατολική Ευρώπη
- Να παύσει κάθε μορφή στρατιωτικής συνεργασίας των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ με όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.

Συνέπειες μιας τυχόν στρατιωτικής αναμέτρησης

Οι συνέπειες μιας επέμβασης της Ρωσίας με οποιοδήποτε τρόπο στην Ουκρανία θα είναι τρομερές για την ασφάλεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο, για την Ουκρανία, την ίδια τη Ρωσία αλλά και την ενότητα της Δύσης.Τα σενάρια που ετοιμάστηκαν και από τις δύο πλευρές είναι πολλά και κάποια έχουν δει το φως της δημοσιότητας κυρίως από πλευράς των αμερικανών για το τι θα συμβεί στη Ρωσία με τις χειρότερες κυρώσεις που μπορεί να υπάρξουν, όπως στήριξη με στρατιωτικά μέσα της Ουκρανίας, διακοπή της σύνδεσης της Ρωσίας, με το παγκόσμιο σύστημα εμπορικών συναλλαγών (SWIFT), κυρώσεις στον ίδιο τον Πούτιν κ.α. Πρώτο και βασικό θύμα θα είναι η Ουκρανία που θα κινδυνέψει με διαμελισμό, εσωτερική πολιτική κατάρρευση και αιματοχυσία. Μια χώρα που το 40-45% του πληθυσμού κινείται στα όρια της φτώχειας, έχει μεγάλο δείκτη διαφθοράς, η επιρροή των ολιγαρχών είναι παντού ενώ ο πρώην πρόεδρος (Ποροσένκο) είναι βουλευτής αντιπολίτευσης και κατηγορείται για εσχάτη προδοσία.

Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ θα εμπλακούν έμμεσα (ούτε κατά διάνοια να στείλουν στρατεύματα) με οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, μεταφορά όπλων στις νατοϊκές χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, αλλά και στο νότο Ρουμανία-Βουλγαρία (και μέσω Αλεξανδρούπολης) ενώ η Τουρκία θα κληθεί δείχνοντας συμμαχική αλληλεγγύη να κλείσει τα στενά του Βοσπόρου για τα ρωσικά πλοία. Αν φυσικά διατηρηθεί η ενότητα των μελών και δεν προβάλουν βέτο και αντιρρήσεις σε μια τέτοια εξέλιξη που μπορεί να τινάξει τη συμμαχία στον αέρα (διόλου απίθανο) ή να πάμε σε διευρυμένη σύγκρουση αν πχ κλείσει η Τουρκία τα Στενά για το ρωσικό στόλο.
Έχοντας η Ρωσία εξασφαλισμένα τα νότα της και την στήριξη από την Κίνα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη Δύση και να αντιδράσει επιθετικά αμυνόμενη. Μια τέτοια σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος (Δύσης/Ρωσίας) σε επίπεδο κυρώσεων στην αρχή και μη άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής θα έχει συνέπειες για την ίδια την ενότητα της νατοϊκής συμμαχίας αλλά και των συμφερόντων των Ευρωπαίων πρωτίστως. Η Γερμανία θα πρέπει να ξεχάσει τον αγωγό Nordstream2, οι τιμές φυσικού αερίου και ενέργειας θα πάνε στα ύψη, αλλά και ενδεχόμενη διακοπή της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο καταχείμωνο (το 40% των αναγκών της ΕΕ καλύπτεται από την Ρωσία) και της χώρας μας επίσης, θα προκαλέσουν τριγμούς στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Πολιτικά η ΕΕ είναι σε φάση παράλυσης. Η Γαλλία έχει προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο, η νέα γερμανική κυβέρνηση μόλις ανέλαβε και η Ιταλία απειλείται με πρόωρες εκλογές αν δεν ψηφιστεί πρόεδρος ο Μπερλουσκόνι. Η πανδημία έχει γονατίσει τις οικονομίες και η κόπωση των πολιτών είναι τεράστια με διαδηλώσεις σε πολλές χώρες, ενώ ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ η Αγγλία οδηγείται σε πολιτική κρίση με την επαπειλούμενη παραίτηση του πρωθυπουργού Τζόνσον. Εξάλλου η ΕΕ ήταν απούσα και ανύπαρκτη από τις άμεσες διαπραγματεύσεις.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού ο 79χρονος πρόεδρος Μπάιντεν έχει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα με τον ιδιότυπο “πολιτικό εμφύλιο” που επικρατεί και τις πρόσφατες ήττες του σε νομοσχέδια στο κογκρέσο, η πανδημία σαρώνει, η άνοδος του πληθωρισμού μειώνει τα εισοδήματα των πολιτών και μην ξεχνάμε ότι είναι μια προεκλογική χρονιά η φετινή με τις ενδιάμεσες εκλογές για τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων που όλα δείχνουν μέχρι τώρα ότι οι ρεπουμπλικάνοι θα πάρουν τη ρεβάνς και θα
έχουν την πλειοψηφία στα δύο σώματα.
Εκτός κι αν μια κρίση με τη Ρωσία αποτελέσει ένα τέλειο άλλοθι και για τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της υπερδύναμης, που θα φανεί στην πορεία.
Τέλος, η Ρωσία για άλλη μια φορά στη μακραίωνη ιστορία της θα έρθει αντιμέτωπη με το δίλημμα της προάσπισης κυριαρχίας, της ασφάλειας και του μέλλοντος της χώρας έναντι των θυσιών (ανθρώπινων και οικονομικών) που θα υποστεί από μια τέτοια σύγκρουση. Η ψυχολογία όμως και τα ιστορικά παραδείγματα αλλά και η ηγεσία του Πούτιν δεν αφήνουν περιθώρια για την ιστορική επιλογή της, θα το πάει μέχρι τέλους.
Η αρκούδα ξύπνησε και ετοιμάζεται να παλέψει στη φωλιά της.
Γ.Μ.

Ξάνθη: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών ο Πομάκος δημοσιογράφος Σεμπαϊδήν Καραχότζα. Νοσηλευόταν τις τελευταίες 11 μέρες με βαρύ εγκεφαλικό στο Νοσοκομείο Καβάλας.
Ήταν γνωστός για τους αγώνες που έδωσε για τη διατήρηση και ανάδειξη της πομακικής ταυτότητας και είχε συγκρουστεί πολλές φορές στο παρελθόν με κύκλους του τουρκικού Προξενείου, καταγγέλλοντας την προσπάθεια εκτουρκισμού των Πομάκων.
Ήταν για 3 χρόνια (2006-2009) εκδότης της Πομακικής εφημερίδας NATPRESΗ με τοπικές ειδήσεις από τα πομακοχώρια, αλλά και με δίγλωσσα ελληνοπομακικά άρθρα, αιχμηρή κριτική, μαθήματα πομακικής γλώσσας, παραδοσιακά πομάκικα τραγούδια, συνταγές μαγειρικής κ.α.
Το 2006, ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα πρωτοστάτησε στη συλλογή υπογραφών για τη δημιουργία δημόσιου Νηπιαγωγείου στο χωριό του το Προσήλιο. Την ίδια περίοδο, εργαζόμενος στο Δήμο Μύκης ο τότε δήμαρχος Μύκης, Μουτζαχίτ Ντουκιαντζή επιχείρησε να του επιβάλει τη χρήση της τουρκικής γλώσσας στον χώρο εργασίας του, δηλώνοντας μάλιστα στην τηλεόραση του ALFA ότι η λέξη ΠΟΜΑΚΟΣ είναι βρισιά.
Ο Σεμπαϊδήν προχώρησε σε δημόσια καταγγελία (22/5/2006) όπου έγραφε ανάμεσα σε άλλα: «είμαι περήφανος για την πατρίδα μου την Ελλάδα. Προτίμησα να υποβάλω την παραίτηση μου παρά να ανεχτώ άλλο αυτή τη προσβλητική και προκλητική συγχρόνως συμπεριφορά του δημάρχου Μύκης».
Το πρώτο βιβλίο του Σεμπαϊδήν Καραχότζα με τίτλο: «Η καθημερινή γλώσσα των Πομάκων της περιοχής Μύκης» κυκλοφόρησε το 2006 και περιλαμβάνει διαλόγους, καθημερινές φράσεις, ιδιωματισμούς, ευχές, κατάρες, στοιχεία γραμματικής καθώς και Βασικό Πομακο-ελληνικό και Ελληνο-πομακικό Λεξικό.
Το δεύτερο βιβλίο του Σεμπαϊδήν Καραχότζα έχει τίτλο: «Isîy zhïvót Pomátsise – Έτσι ζουν οι Πομάκοι». Το βιβλίο περιέχει 13 πεζά κείμενα και 21 ποιήματα γραμμένα στην πομάκικη γλώσσα.
Το τρίτο του βιβλίο έχει τίτλο: «Μεταφράσεις ελληνικής και αγγλικής ποίησης στην πομακική γλώσσα» και εκδόθηκε το 2017 από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Ν. Ξάνθης. Στο βιβλίο αυτό ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα μεταφράζει ποιήματα Ελλήνων και Άγγλων συγγραφέων στη μητρική του γλώσσα.
Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Αξίζει να τονίσουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια οι ελλαδικές κυβερνήσεις ουδέποτε στήριξαν ή υπερασπίστηκαν αυτόν τον σπουδαίο αγωνιστή που σε κάθε ευκαιρία ξεκαθάριζε ότι "Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα".
Καλό ταξίδι Σέμπα! Να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει...

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Μία από τις ρήσεις που έχουν μείνει στην ιστορία είναι αυτή ενός παλαιού πολιτικού: «Όλη η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο». Ο ίδιος βέβαια, λίγο καιρό μετά, προφανώς από ανιδιοτέλεια και όχι από φιλαρχία, έγινε ο διευθυντής του φρενοκομείου! Πραγματικά, είναι λίαν οξύμωρο και λυπηρό στη χώρα που γέννησε τη λογική να έχει απωλεσθεί η κοινή λογική. («Αν είναι αλήθεια ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε τα Ελληνικά είναι το βιολί της σκέψης». Helen Keller, 1880-1968, Αμερικανίδα συγγραφέας ). 

Στη χώρα λοιπόν που δοξάστηκε όσο πουθενά αλλού το πνεύμα έχουμε παραδώσει, δεκαετίες τώρα, το πνεύμα μας. Το δομικό μας δηλαδή πρόβλημα είναι η απεμπόληση της ταυτότητάς μας, της ιδιοσυστασίας μας. Τοιουτοτρόπως, βαθμηδόν, εξοστρακίσαμε τη γλώσσα, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας από την κοινωνική μας ζωή και τους άριστους από την πολιτική μας ζωή, αντικαθιστώντας τους με τους αναξιόχρεους αρεστούς του κομματικού σωλήνα ή της κληρονομικής ευγονικής.

Τούτου ένεκα, η εξαχρείωση και ο εκμαυλισμός διαπέρασε το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας. Μίας κοινωνίας, με «ταγούς» που γνωρίζουν καλύτερα και προτιμούν την εκφορά της αγγλικής από την ελληνική γλώσσα, που μετέτρεψαν το «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης» σε «πάρτης», που πρόθυμα εκχωρούν εθνικά συμφέροντα για τα δικά τους «καλά και συμφέροντα». Η αποκοπή από τις ρίζες μας, ο αφελληνισμός και η αποορθοδοξοποίηση (το μένος των κυβερνώντων για την Πίστη μας ξεπερνά κάθε όριο), η καταπολέμηση του νατιβισμού (αυτοχθονισμού) απέναντι στην επιλογή της πολυπολιτισμικότητας , η φυσιολογικοποίηση του «πάρα φύσει» συνθέτουν το σκηνικό της απόλυτης παράνοιας του πάλαι ποτέ Γένους των Ελλήνων, που καθεύδει τον νήδυμον.

Μετά ταύτα, ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Ο Πατριωτισμός και η Φιλοπατρία θεωρούνται αμάρτημα, αναστρέφεται η ιστορική αλήθεια με μετατροπή των θυτών σε θύματα και ανάστροφα, σύσσωμος ο «πολιτικός κόσμος» αναθεματίζει τυχόν ακύρωση της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών (μόνο η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και η ΕΣΤΙΑ σηκώνουν ψηλά το ζέον αυτό εθνικό ζήτημα), στην κορύφωση της υγειονομικής κρίσης κλείνουν ΜΕΘ γιατί 7.000 υγειονομικοί βγήκαν σε αναστολή, την ώρα που στα ΜΜΕ, τα σούπερ μάρκετ κυκλοφορείς ελεύθερα, αν είσαι λαθροεισβολέας μπορείς να κυκλοφορείς ανενόχλητος και ανεμβολίαστος, και, ενώ τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας αυξάνουν, 8.000 αστυνομικοί ελέγχουν τις επιχειρήσεις για την τήρηση των μέτρων!. Όπως δε πολύ σωστά επισημαίνει ο φίλτατος και εξαίρετος διευθυντής της ΕΣΤΙΑΣ Μανώλης Κοττάκης «Ό,τι αφορά το χρήμα επιτρέπεται, ό,τι αφορά τις αξίες μας απαγορεύεται»! Στο καζίνο λοιπόν μπορείς να «παίξεις» και με δωρεάν rapid test, αλλά στο θέατρο και το εστιατόριο του απαιτείται πιστοποιητικό εμβολιασμού!

Σε αυτήν λοιπόν την ολοένα και περισσότερο ψυχοκαταθλιπτική κοινωνία μας μία είναι η θεραπεία, το εμβόλιο ή φάρμακο: η δημιουργία ενός γνήσιου πατριωτικού ρεύματος, από καθαρά και άφθαρτα πρόσωπα που θα επαναφέρει την Ελλάδα στις διαχρονικές της αξίες. Η ιστορία μας δείχνει το δρόμο. Ο Ελληνισμός έχει ανεξάντλητες αφετηρίες. Το 1897 ατυχής πόλεμος και διεθνής οικονομικός έλεγχος, 1912 η Ελλάδα διπλασιάστηκε σε έκταση και πληθυσμό.

Ως γνήσιος Μακεδόνας, αντί επιλόγου, παραθέτω τα παρακάτω:

«Ας λείψει το κράτος, που θα είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την εθνική ψυχή. Αν το κράτος στενοχωρεί το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί.

Το κράτος, που εμποδίζει το έθνος, είναι περιττό και βλαβερό».
Ίων Δραγούμης

«Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε, όπως αρμόζει, τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας».

Μίκης Θεοδωράκης, 1925-2021, Συνθέτης και πολιτικός

«Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

Νίκος Βασιλειάδης, Δικηγόρος – Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας

Πρόεδρος Πολιτικού Συμβουλίου ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Δημοσιεύθηκε σήμερα στην εφημ."Δημοκρατία" 

Η ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια και ελλείψεις προ των πυλών

 Γιάννης Μήτσιος - Πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος

Πολλοί αναρωτιούνται καθημερινά τι γίνεται με την ενέργεια, γιατί ακριβαίνουν διεθνώς οι τιμές, αν θα κρυώσουμε, αν θα πεινάσουμε κλπ. Είναι αλήθεια ότι έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην αγορά της ενέργειας τόσο στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

 Αιτίες

Βασική αιτία είναι η  σταδιακή επιστροφή στην καθημερινότητα μετά την πανδημία και είναι υψηλή η ζήτηση για ενέργεια σε όλο τον κόσμο με την αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας κυρίως σε Ασία, Β. Αμερική και Ευρώπη. Το παγκόσμιο ΑΕΠ αναμένεται να κλείσει με 6% φέτος και για το 22 στο 5% σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΔΝΤ.

Στη μακρινή Κίνα πληρώνουν όσο-όσο την αγορά ενέργειας (φυσικό αέριο (φ.α), υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), λιγνίτες, άνθρακες κλπ) και τα εργοστάσια κλείνουν κάποιες μέρες για να εξοικονομήσουν πόρους. Στην Ινδία (την 3^η μεγαλυτερη οιονομία της Ασίας) τα 135 θερμοηλεκτρικά εργοστάσια κινδυνεύουν να ξεμείνουν από προμήθεις άνθρακα μιας και ο εισαγόμενος από τα 60 δολ ο τόνος το Μάρτιο έχει φτάσει τα 200 δολ. (!) και ο εγχώριος δεν φτάνει να καλύψει τη ζήτηση.

Στην Ευρώπη η μεγαβατώρα φυσικού αερίου έφτασε τα 170 δολ. φθηνότερη και από το λιγνίτη!

Το πετρέλαιο φλερτάρει με 100 δολ το βαρέλι μέχρι τέλος της χρονάς και κανείς δεν ξέρει αν θα τα ξεπεράσει κι αυτά. (92% αύξηση τιμών μέσα στο 21). Ήδη η βενζίνη πλησιάζει στην Ελλάδα τα 2 ευρώ το λίτρο.

Άλλες αιτίες αποτελούν: η χαμηλή αποθήκευση φ.α κυρίως στην Ευρώπη, η έλλειψη φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), η τιμή του οποίου εκτινάχτηκε στα ύψη (στο χρηματιστήριο της Ολλανδίας που το Μάρτιο του 20 είχε 3,6€/MWh /Μεγαβατώρα και Οκτώβριο 21, έφθασε στα 92,8€/MWh!), ενώ τα φορτία LNG μέσω πλοίων από 2$/ΜΜΒtu το Μάρτη του 20 πωλούνται πάνω από 35$ στη λεκάνη του Ατλαντικού και οι παραδόσεις Δεκεμβρίου 21, για τις αγορές της Ασίας έφθασαν τα 40$/ΜΜbtu!

Όπως μεταδίδει το Bloomberg, τα αποθέματα σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης στην Ευρώπη είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα γι΄ αυτή την εποχή. Οι ροές από τη Ρωσία και τη Νορβηγία είναι περιορισμένες ενώ ο πιο ήρεμος καιρός μείωσε την παραγωγή από ανεμογεννήτριες καθιστώντας το αέριο ακόμη πιο απαραίτητο. Εδώ πρέπει να επισημανθεί και η λάθος διαχείριση των ενεργειακών πολιτικών της ΕΕ (πράσινο σύμφωνο) που με την ιδεολογική (ανέφικτη και μη ρεαλιστική) εμμονή τους για τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, την γρήγορη μετάβαση στις ΑΠΕ έναντι κάθε κόστους (η ΕΕ είναι υπεύθυνη μόνο για το 6.5% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου άνθρακα). Αυτές οι πολιτικές προκαλούν και αυξήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια που ήρθαν για να μείνουν. Μέσα στο 21 έχουν τριπλασιαστεί οι τιμές χονδρικής ηλεκτρισμού στα διάφορα ενεργειακά χρηματιστήρια της Ευρώπης αλλά και της Αθήνας χωρίς βέβαια να υπολογίσουμε και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που στήνονται στα χρηματιστήρια ρύπων, ηλεκτρισμού, κλπ.

Τώρα, αν προσθέσουμε και τις πιεσμένες διεθνώς αλυσίδες εφοδιασμού και τις τιμές των τροφίμων στα υψηλότερα επίπεδα της δεκαετίας έχουμε την τέλεια καταιγίδα, που λένε και οι οικονομολόγοι. Οι τιμές τροφίμων έχουν ανεβεί διεθνώς 33%, με πρωταγωνιστές τα σιτηρά, το κρέας και τα φυτικά έλαια, λόγω ακριβών λιπασμάτων, μεταφορικών και ελλείψεις εργατικών χεριών. Η τιμή του βαμβακιού έχει αυξηθεί κατά 28% φέτος. Οι καλλιέργειες σε αρκετές βασικές χώρες παραγωγής του εμπορεύματος αντιμετωπίζουν προβλήματα, από τα πλημμυρισμένα λόγω των βροχοπτώσεων χωράφια στις ΗΠΑ μέχρι τις κατεστραμμένες από σκουλήκια εκτάσεις στην Ινδία. Ταυτόχρονα, οι αγοραστές βαμβακιού χρειάζονται περισσότερο εμπόρευμα. Μεξικό και Κίνα προχωρούν σε αγορές ρεκόρ.

Συνέπειες

Η έλλειψη ενέργειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο κάνει τις κυβερνήσεις να προειδοποιούν για διακοπές ρεύματος, καθώς και για αναγκαστικό κλείσιμο εργοστασίων. Αυτό θα σημάνει ακριβότερη θέρμανση κατοικιών, τιμών βιομηχανιών, τροφίμων, πρώτων υλών και μεταφορών που θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, κοινωνικές αναταραχές κλπ. Αν ο χειμώνας είναι βαρύς η ΕΕ θα είναι στο έλεός του και στο έλεος της Ρωσίας για έξτρα ροή φυσικού αερίου (ήδη προμηθεύει το 40% των ευρωπαϊκών αναγκών) για να μην παγώσουμε.

Για τη χώρα μας δυστυχώς τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα αφού το 78% της ενέργειας, με στοιχεία 2020 (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό) που καταναλώνουμε, εισάγεται !

Οι αγωγοί που διέρχεται μέσω Τουρκίας το αζέρικο και ρωσικό αέριο στη χώρα μας (εισαγωγές της τάξης του 80%), μας καθιστούν ενεργειακά εξαρτώμενους στην ουσία από την Τουρκία.

Στις γεωπολιτικές συνέπειες της κρίσης συμπεριλαμβάνεται και η σύγκρουση ΗΠΑ/Κίνας, η εσωτερική συνοχή της ΕΕ, ο ρόλος της Ρωσίας και ο οικονομικός εθνικισμός (κυρώσεις, προστατευτισμός).

Μέτρα ανακούφισης

Για να μην κρυώσει η ΕΕ αλλά και εμείς που έχουμε εξάρτηση από φ.α και πετρέλαιο, στην ηλεκτρική παραγωγή αναγκαστικά θα μπουν τα εργοστάσια λιγνίτη που τόσο πρόωρα απαξιώθηκαν. Δεν είναι έτοιμη η ΕΕ ακόμα για την πλήρη απομάκρυνση από μολυσμένες μορφές ενέργειες αφού δεν έχει λυθεί το πρόβλημα αποθήκευσης, κόστους ενώ ο αέρας, το νερό και ο ήλιος (ΑΠΕ) δεν έχουν σταθερές και προβλέψιμες αποδόσεις). Η βίαια απολιγνιτοποίηση των μονάδων της χώρας μέσα στο 2023 πρέπει να αναθεωρηθεί αφού έχουμε περιθώρια μέχρι τη δεκαετία του 2040 όπως έκανε η Γερμανία που θα τα κλείσει το 2038, η Πολωνία το 2050, η Τσεχία το 2040 και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη η επιτάχυνση της αξιοποίησης των εγχώριων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, της γεωθερμίας (ΑΠΕ), των υδροηλεκτρικών και των ερευνών νότια της Κρήτης και στην Αν. Μεσόγειο (ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου-Κρήτης) κάτι που προϋποθέτει ανακήρυξη και οριοθέτησή της ΑΟΖ. Βέβαια στην ενεργειακή στρατηγική που έχει αποφασίσει η χώρα μας θα πρέπει μέχρι το 2026 η ηλεκτροπαραγωγή (29GW) να είναι 61% ΑΠΕ από 45% που είναι σήμερα, 27% Φυσικό Αέριο, από 28% και 12% υδροηλεκτρικά από 16% που είναι σήμερα. Το 11% του λιγνίτη που συμμετέχει στην εγχώρια παραγωγή μηδενίζεται. Προβλέπεται μέχρι το 2030 να έχουν κατασκευαστεί στη χώρα πάνω από 10-12 Γιγαβατ νέων αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων.

Τα εργαλεία που ανακοίνωσε η ΕΕ δεν φθάνουν ενώ για την απορρόφηση της κρίσης στην Ελλάδα θα χρειαστούν τουλάχιστον 2 με 2,5 δις ευρώ.          

Γ.Μ.

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος

Άστραψε και βρόντηξε ο κινέζος ηγέτης Σι κατά τους πρόσφατους εορτασμούς στην Κίνα για τα 100 χρόνια του Κομμουνιστικού Κόμματος που κυβερνά τη χώρα.

Σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Πλατεία Τιενανμέν, ο πρόεδρος Σι ανέπτυξε το όραμα της ηγεσίας της Κίνας για το μέλλον που βασίζεται σε μια στρατηγική για την εθνική αναγέννηση της χώρας και για τον σοσιαλισμό με κινέζικα χαρακτηριστικά αλλά και για συνεχείς μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό

Γράφει ο Νικόλαος Ταμουρίδης

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η πατριωτική παράταξη, από την μεταπολίτευση και μετά, υπέστη μια συντριπτική ιδεολογική ήττα από την κομμουνιστική αντεθνική αριστερά και απώλεσε σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η κατακλυσμιαία επίδραση της εγκαθίδρυσης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, από τη δεκαετία του 2000 και μετά, η οποία συμπαρέσυρε το κεντροδεξιό λεγόμενο κόμμα εξουσίας στην δίνη της διεθνιστικής παγκοσμιοποίησης.

Έτσι έχουμε το μοναδικό φαινόμενο του αντεθνικού ιδεολογικού μονοπολισμού, αφού την εποχή αυτή που βιώνουμε, ο μαρξιστικός διεθνισμός συμβαδίζει με τον καπιταλιστικό διεθνισμό (δηλ. την παγκοσμιοποίηση) με μεγάλο εχθρό και

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος

Τα όσα διαδραματίζονται στο πολύπαθο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, δείχνουν για άλλη μια φορά τις συνέπειες και τις εύθραυστες ισορροπίες που επικρατούν από την μη οριστική λύση εκκρεμών ζητημάτων όπως το Παλαιστινιακό.

Όταν με το καλό επέλθει η ηρεμία και η παύση των εχθροπραξιών τίποτα δεν θα είναι όπως πριν και μια νέα κατάσταση θα διαμορφωθεί φέρνοντας πάλι το σπόρο της αμοιβαίας καχυποψίας, του μίσους και του διχασμού χωρίς εξεύρεση μόνιμης λύσης.

Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κάποιος πώς θα εξελιχθούν