''Θοδωρή Κολοκοτρώνη!'' κράζει ο Κ. Παλαμάς! ''Χαλκόπλαστε! Κάπου το χέρι απλώνεις, που τ' απλώνεις;''
''Στον πόλεμο, στων όλων τον πατέρα, στη ρίζα, στην αγράμματη σοφία, στην κλεφτουριά, στου Τούρκου τη φοβέρα!''

''Και γύρω κι εμπρός σου η Πολιτεία, με τα λογής παλάτια τα πλατιά, καζάρμες, θέατρα, υπουργεία;'' Κι αποκρίνεται: ''Τσεκούρι και φωτιά!''

''Και για τα τωρινά; Τι λες για αυτά που θωρείς να γίνονται στη χώρα;'' Θυμώνει, αγριεύει, θεριεύει κι απαντά:
Έλληνα!

Η γη σου καίγεται απ' άκρη σ' άκρη! Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη!

Άρθρο του Αντιστράτηγου (ε.α) Νικόλαου Ταμουρίδη

''Πορφυρέαν σοι Λεωνίδα, ώπασε χλαίνην Ξέρξης, ταρβήσας έργα τεάς αρετάς. Ου δέχομαι! Προδόταις αύτα χάρις. Ασπίς έχει με και νέκυν, ο πλούτος γαρ ουκ εμόν εντάφιον'', δηλ. ''Με πορφυρά χλαίνη σε σκέπασε ο Ξέρξης Λεωνίδα, φοβηθείς τα έργα των αρετών σου. (Αλλά είπες) Δεν δέχομαι! Αυτά είναι χάρη για τους προδότες. Είθε η ασπίδα να με σκεπάζει και νεκρόν, αφού ο πλούτος δεν (θέλω να) είναι δικό μου εντάφιο'', διατρανώνει επιτύμβιο επίγραμμα προς τιμήν του Λεωνίδα, τιμώντας τον άνδρα για την, μοναδικής ιστορικής και όχι μόνο αξίας, μάχη των Θερμοπυλών.

Δεν τολμούμε φυσικά να κάνουμε σύγκριση των αρχόντων Ελλήνων της εποχής εκείνης με τους σημερινούς Έλληνες (;) άρχοντες, γιατί:
Τότε το κάθε λογής δώρο από τον εχθρό εθεωρείτο επαίσχυντο έγκλημα και ετιμωρείτο με ισόβια εξορία, δήμευση περιουσίας και γκρέμισμα συθέμελα της οικίας του παραβάτη.

Σήμερα τα δώρα (στην αγορά καλούνται μίζες) αποτελούν καθημερινότητα και οι αποδέκτες τους ''βασιλεύουν'' ανενόχλητοι!
Τότε έδιναν τη ζωή τους για την Πατρίδα ''τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι''.

Άρθρο του Ηλία Ευαγγελόπουλου

Ο ελληνικός λαός, στις επόμενες εκλογές θα πρέπει να προσέξει γιατί πάντα το σύστημα εξουσίας φροντίζει να βρίσκει τρόπους να αποσπά ή να αχρηστεύει τις ψήφους των πολιτών. Χωρίς την παραπλάνηση του λαού η εγχώρια πολιτικοοικονομική ελίτ δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Και διαθέτει άφθονα τα μέσα που απαιτούνται για να πετύχει τους στόχους της. Διαμορφωμένη ιδεολογία, άφθονο χρήμα, ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε., και τους κατάλληλους ανθρώπους που ασχολούνται αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό. Τα παθήματα του ελληνικού λαού αν και πολλά, φροντίζουν αυτοί που διαφεντεύουν τη χώρα, να μην του γίνονται μαθήματα. Σε αυτό βοηθούν οι έμμισθοι κονδυλοφόροι που διαμορφώνουν την πολιτική ιδεολογία.

Η ιδεολογία είναι το χαλί που στρώνεται για να οδηγήσει τους ισχυρούς στην εξουσία και να τους διατηρήσει στο διηνεκές σ’ αυτήν. Είναι επίσης το κελί που φυλακίζει τον άνθρωπο και από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς υπερήφανος και εγωιστής γιατί είναι χαμηλή η πόρτα του κελιού και πρέπει να είναι κανείς ταπεινός για να σκύψει να το περάσει και να ξεφύγει απ’ αυτό. Όλες οι σύγχρονες ιδεολογίες έχουν τη βάση τους στη διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων καθώς και στο κήρυγμα του Χριστού.

Με ιδιαίτερη εθνική αγωνία και αποσβολωμένοι όλοι οι Έλληνες παρακολουθούμε, χωρίς διακοπή, τα πρωτοφανή τεκταινόμενα, τόσο στο εσωτερικό πολιτικο-οικονομικό, όσο και στο εξωτερικό διαπραγματευτικό πεδίο.
Στο διάστημα που διανύουμε, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε ένα κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας και οικονομικής κατάρρευσης, ενώ μια πρωτοφανής απόβαση ξενόφερτων μεταναστών και προσφύγων πλημμύρισε τη δύσμοιρη χώρα μας. Όλοι μας παράλληλα γινόμαστε ένας στόχος, επί του οποίου λαμβάνει χώρα ένας ανηλεής βομβαρδισμός, αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς Προπαγάνδας, η οποία αποτέλεσε (και αποτελεί) το κύριο όπλο του πολιτικο-οικονομικού πολέμου που βιώνουμε.
Δεν υπάρχει μέσο διάδοσης της προπαγάνδας, του γραπτού και του προφορικού λόγου, καθώς και του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, που να μην χρησιμοποιείται στη λυσσώδη αυτή περίοδο. Οι υποσχέσεις, το ψέμα, οι παροχές, η μπλόφα, οι απειλές, ο φόβος, η σοβαρή σκέψη, το βέλος του τραγικού, η λόγχη της σάτιρας, ο σαρκασμός, η περιφρόνηση, η παρελθοντολογία, όλα λαμβάνονται επαρκώς από την οπλοθήκη της ελληνικής γραμματολογίας και παρατάσσονται υπέρ και κατά όλων.

''Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν''.

Ω! του θαύματος. Δια στόματος της Υπεραγίας Θεοτόκου εδώ και πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια εξελίσσεται και επαληθεύεται καθημερινά η μεγαλύτερη ίσως προφητεία, την οποία η ίδια η Παναγία μας, ανακοίνωσε στην Ελισάβετ: ''Ιδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί'' (Από αυτήν την στιγμή θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές).

Του Κωνσταντίνου Δραγούμη

«Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων» μας υπενθυμίζει ο Πολύβιος, ως αίτια της παρακμής της αρχαίας Ελλάδας. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στις ημέρες μας, που η παρακμασμένη πολιτική νομενκλατούρα εγκαθίδρυσε το χάρτινο βασίλειο της, με μόνιμο τρόπο. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία – που ήταν αποτέλεσμα πολιτικής ευφυΐας και ποιότητας- επικρατεί η αναρχία και σπανίζουν πλέον τα φωτεινά και έντιμα πολιτικά αναστήματα που να μπορούν να αρθρώσουν και να ενσταλάξουν, με την ηγετική τους αύρα, τον γνήσιο πολιτικό λόγο και έκφραση, την γνήσια πολιτική δυναμική και το αληθινό πολιτικό έργο, σε μια κοινωνία που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τα δικά της στηρίγματα και την χαμένη ταυτότητά της.

Το ιδεολογικό πολιτικό υπόβαθρο της πατρίδας μας, αντί να στηριχθεί στις αξίες της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας, βασίστηκε κατά κόρον σε ξενόφερτα ιδεολογικά ρεύματα που κατέφθασαν στο Ρωμαίικο και σιγά σιγά μετασχηματίστηκαν σε πολιτικές θεωρίες βρίσκοντας απήχηση σε μια κοινωνία με διαφορετικούς μηχανισμούς λειτουργίας και κατανόησης, δηλαδή «ξένοις ρήμασι, ξένοις διδάγμασι». Έτσι, η πλούσια πολιτική βιωματική κληρονομιά των προγόνων μας, τόσο της Κλασσικής Αρχαιότητας όσο και του Ρωμαίικου, κατάντησαν ανενεργές ιδέες που κοσμούν παλαιά φιλολογικά πονήματα.

Ελλάδα, έτος 2017 μετά Χριστόν! Έτος θαυμαστόν!

Έτος υπερηφάνειας! Επιτέλους εμείς οι νεοέλληνες νοιώθουμε υπερήφανοι!

Υπερήφανοι για τα ‘’δημοκρατικά’’ μας αισθήματα. Υπερήφανοι για τον ''ανθρωπισμό'' μας! Υπερήφανοι για τον ''διεθνισμό'' μας!

Υπερήφανοι για τις πολύχρωμες gay παρελάσεις! Οι στρατιωτικές και οι μαθητικές πρέπει να καταργηθούν γιατί τονώνουν το εθνικό φρόνημα!

Υπερήφανοι γιατί ονομάζουμε τα Σκόπια ''Μακεδονία''. Σιγά το πράμα!

Υπερήφανοι γιατί ουσιαστικά παραδώσαμε τα νησιά μας σε δυτικούς και ανατολικούς αλλοεθνείς κι αλλόθρησκους! Τι κι αν χύθηκαν ποταμοί αίματος για να ελευθερωθούν;

Υπερήφανοι που στο Αιγαίο και στη Θράκη αλωνίζουν οι Τούρκοι! Τι κι αν αποτελούν προπύργια του Ελληνισμού;

Υπερήφανοι γιατί στα σχολειά μας επιτέλους επικρατεί αναρχία, βιάζεται η αγία μας γλώσσα, καταργούνται τα θρησκευτικά, οι άριστοι στιγματίζονται. Τι τη θέλουμε την εθνική παιδεία;

Ιωάννης Μήτσιος, πολιτικός-επιστήμων διεθνολόγος, Μέλος Διοικούσας Επιτροπής της «Ελεύθερης Πατρίδας»

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί ο πλανήτης τις τελευταίες εξελίξεις διεθνώς την ώρα που συναντιούνται στο Αμβούργο της Γερμανίας οι ισχυροί του πλανήτη με αφορμή τη σύνοδο του G-20. Φέτος είναι μια από τις πιο δύσκολες χρονιές για τους διεθνολόγους, στρατηγικούς αναλυτές, πολιτικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους, οικονομολόγους κλπ να ερμηνεύσουν, να κατανοήσουν αλλά και να προβλέψουν τις μελλοντικές εξελίξεις.

Από την Αμερική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή έως την Ασία απλώνεται μια διάχυτη και επικίνδυνη ανησυχία, μήπως γίνει από κάποιον το πρώτο λάθος που θα μπορέσει να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Παράλληλα είναι τέτοια η πολυπλοκότητα των σχέσεων και καταστάσεων μεταξύ των πρωταγωνιστών που δεν είναι καθόλου εύκολο να διακρίνει κανείς, ξεκάθαρες και σταθερές συμμαχίες, κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις. Οι διεθνείς σχέσεις μοιάζουν μ΄ένα μπερδεμένο κουβάρι.

Η αγωνία της Δύσης

Με αφορμή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα με την απεργία των συμβασιούχων υπαλλήλων των Δήμων, αναδεικνύεται περίτρανα η γύμνια του πολιτικού συστήματος που στην κυριολεξία είναι για τα σκουπίδια.

Στην πλάτη των εργαζομένων φορτώθηκαν όλες οι αμαρτίες ενός πελατειακού συστήματος που χρησιμοποιούσε τους συμβασιούχους ως ομήρους, δεν έπαιρνε αποφάσεις για το μέλλον, τους εξαπάτησε με ψέματα και έφτασε στο σημερινό αδιέξοδο διακινδυνεύοντας τη δημόσια υγεία.

Φίλες και φίλοι,

Μέσα στο μελαγχολικό ημίφως της απειλούμενης εθνικής πτώσης και καταστροφής,
Μέσα στο σκοτάδι της επιχειρούμενης Νέας Παγκόσμιας Τάξης,
Μέσα στο κατάμαυρο βούρκο της πολτοποίησης των εθνικών κρατών και των εθνικών συνειδήσεων,

Τολμήσαμε!