ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

*Του Ηλία Σταμπολιάδη, καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης

Εμάς τους Έλληνες, οι σκοτεινές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης μας έχουν βάλει στο στόχαστρο διότι είμαστε φορείς του ορθού λόγου τον οποίον κληρονομήσαμε από τους αρχαίους προγόνους και την ορθόδοξη μας παράδοση και που μας επιτρέπει να διακρίνουμε την αληθινή δημοκρατία, δικαιοσύνη και ελευθερία από αντίστοιχα ψεύτικα μορφώματα.  Απροκάλυπτα πλέον επιδιώκουν την εξάλειψη κάθε ανθρώπινης αξίας και την μετατροπή των πολιτών όλου του κόσμου σε καταναλωτικές και παραγωγικές μονάδες χωρίς ιδεώδη, χωρίς πατρίδα και χωρίς θεό άλλον από το χρήμα. 

Εάν καταφέρουν να μας εξαλείψουν θα ανοίξει για αυτούς ο δρόμος για την υποταγή όλης της ανθρωπότητας που θα στερείται πλέον το υπόδειγμα  του τρόπου ανθρώπινης και ελεύθερης διαβίωσης. Τον αφανισμό μας τον σχεδιάζουν όχι μόνο με άδικα οικονομικά μέτρα εις βάρος μας αλλά κυρίως με την αλλοίωση της γλώσσας, την αποκοπή από την ιστορία μας καθώς και την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας που μεθοδεύουν μέσω ενός άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος και των μέσων σύγχρονης προπαγάνδας. Τώρα πλέον έχουν βάλει σε εφαρμογή ακόμη και τον βιολογικό μας αφανισμό που επιφέρει η φυγή των νέων, η υπογεννητικότητα και η βίαιη αντικατάσταση μας με ανθρώπους, ξένους προς τις αξίες και τα ήθη που συντηρούμε όσο υπάρχουμε.

Όλα αυτά τα κατορθώνουν με το ξένο προς την ελληνική παράδοση κοινοβουλευτικό σύστημα και με μία πελατειακή κομματοκρατία που συντηρείται από διεφθαρμένους πολιτικούς άρχοντες οι οποίοι, ασχέτως κόμματος και παρά την μεταξύ τους σιχαμένη αντιπαράθεση, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα αντίθετα προς το συμφέρον του λαού και της πατρίδας μας.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουν δημιουργήσει σε πολλούς από εμάς ένα πνεύμα απογοήτευσης ή και ηττοπάθειας καθόσον πολλοί τείνουν να πιστεύουν πως ότι και να κάνουμε πάντα γίνεται αυτό που θέλουν οι μεγάλοι. Με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία  πολλοί συμπατριώτες μας ψηφίζουν κάποιο από τα υπάρχοντα διεφθαρμένα κόμματα είτε από εκδίκηση προς το προηγούμενο που αθέτησε τις υποσχέσεις του ή ελπίζοντας σε μία θέση εργασίας ή την ικανοποίηση κάποιου ρουσφετιού μιας και στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει πρακτική διαφορά μεταξύ «προοδευτικών» και «συντηρητικών» κομμάτων διότι όλα είναι υποταγμένα στις ίδιες ξένες δυνάμεις παρά την μεταξύ τους φαγωμάρα για το ποιός θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους εντολείς του  στην συντελούμενη εθνική μας παρακμή.

Δυστυχώς οι εκτός κοινοβουλίου αποκαλούμενες ως πατριωτικές ομάδες δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να συνταχθούν σε έναν κοινό αγώνα, αφενός εξαιτίας των μεταξύ τους ιδιοτελών διαφορών και αφετέρου λόγω διασπαστικών ενεργειών του συστήματος αλλά κυρίως λόγω της αδυναμίας τους να έχουν βήμα προς το ευρύ κοινό καθόσον τα μέσα ΜΜΕ ελέγχονται από το ίδιο το σύστημα.

Δεν φοβάμαι!

Δεν σε φοβάμαι Τούρκε! Κι ας εξοπλίζεσαι. Κι ας απειλείς. Κι ας είσαι πολλαπλάσιος από εμάς.

Γιατί οι μικροί αριθμοί ποτέ δεν τρόμαξαν τη χώρα μας. Γιατί πάνω απ' όλα  των συνόρων οι βιγλάτορες στηρίζονται στην ευψυχία τους!

Γιατί οι οθωμανικές απειλές ποτέ δεν μας πτόησαν. Γιατί έχουμε δυο ανίκητα όπλα στο οπλοστάσιό μας. Την αγάπη σ' αυτό που λέμε Ελλάδα και την πίστη σ' αυτό που καλούμε Ορθοδοξία!

Γιατί ότι και να κάνεις στην Πατρίδα μου πόδι δεν θα πατήσεις. Και στην Πόλη, στην Αγια-Σοφιά θα ξαναχτυπήσουν οι καμπάνες!

Δεν φοβάμαι!

Δεν σε φοβάμαι Φράγκε! Μη μου κουνάς εμένα το δάκτυλο!

Γιατί σ’ αυτή εδώ τη γωνιά της Ευρώπης ξέρουμε να δίνουμε καλά μαθήματα στους υπερόπτες, στους φασίστες και στους ναζί!

Γιατί τούτο δω το χώμα είναι ποτισμένο από μαρτύρων και ηρώων αίμα!

Γιατί  το χρήμα και το μέγεθος ποτέ δεν είχαν σημασία για τους Έλληνες κι οι παππούδες μας «χρυσοφόρων ξένων εστόρεσαν δύναμιν»!

Γιατί και τώρα στον γηρασμένο τόπο σου έρχονται τα παιδιά μας και σε ξανανιώνουν σπέρνοντας νιότη, γνώση και Ελλάδα!

Η τέχνη της Διαλεκτικής!

Άλλη μια ελληνική νοητική τέχνη! Άλλη μια απόδειξη της ελληνικής πνευματικής ανωτερότητας! Ας δούμε πως ορίζεται αυτή η εκπληκτική τέχνη του λόγου και πως προσεγγίζεται από σημαντικότατες προσωπικότητες!

Γενικά

Η διαλεκτική είναι η τέχνη εξεύρεσης της αλήθειας και προέρχεται από την ελληνική λέξη ''διαλέγομαι'', που σημαίνει ''διεξάγω συζήτηση''.

Σε ένα ιδανικό κόσμο ο διάλογος και η αντιπαράθεση θα είχαν ως σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας. Στον πραγματικό μας κόσμο, που κάθε άλλο παρά ιδανικός είναι, οι άνθρωποι επιδιώκουν να επικρατήσουν, άσχετα με το ποια είναι η αλήθεια.

Η ιδιοτέλεια είναι ισχυρότερο κίνητρο από τον αλτρουισμό. Έτσι ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα η τέχνη της ρητορικής, η τεχνική δηλαδή του να επικρατήσει κάποιος σε μια αντιπαράθεση ανεξάρτητα από την αλήθεια. Εκείνοι που επινόησαν αυτή την τέχνη ήσαν οι σοφιστές.

Σωκράτης-Πλάτωνας

Δίδασκαν ότι Διαλεκτική είναι η ειλικρινής έρευνα, μέσω συζήτησης, ερωτήσεων-απαντήσεων και σύγκρουσης αντιθέτων απόψεων, με στόχο την αλήθεια.

Απεχθάνονταν τους σοφιστές, διότι δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια, και ακόμη χειρότερα, αμείβονταν για να διδάξουν τα τεχνάσματά τους (τις γνωστές σοφιστείες).

Αριστοτέλης

Λογική είναι η θεωρία ή η μέθοδος για να καταλήγει κανείς σε αληθή συμπεράσματα.

Διαλεκτική είναι η μέθοδος για να φτάνει κανείς σε αποδεκτά συμπεράσματα, τα οποία δε προϋποτίθεται ότι είναι αληθή ή αναληθή. Ουσιαστικά είναι η τέχνη της κατάκτησης της φαινομενικής αλήθειας.

Εριστική είναι η μέθοδος κατά την οποία το συμπέρασμα είναι ορθό, ενώ οι προκείμενες (τα δεδομένα από τα οποία συνάχθηκε) είναι αναληθείς (φαινομενικά αληθεύουν).

Σοφιστική είναι η μέθοδος όπου το συμπέρασμα είναι αναληθές, παρόλο που μοιάζει αληθές.

Μακιαβέλλι

Πίστευε και μυούσε τους άλλους στην σκοτεινή τέχνη της ανειλικρινούς επιχειρηματολογίας.

Συμβουλές που έδινε: Να επωφελείσαι από κάθε στιγμή αδυναμίας των συνανθρώπων να σου επιτεθούν, και να επιτίθεσαι, αλλιώς θα κάνουν αυτοί το ίδιο σε σένα. Έτσι σε κάθε αντιπαράθεση να μην δέχεσαι το δίκαιο του αντιπάλου, γιατί κι αυτός θα κάνει το ίδιο.

Σοπενχάουερ

(Εριστική) διαλεκτική ή τέχνη της αντιπαράθεσης, είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς έτσι ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκαιο είτε άδικο. Είναι η τέχνη του πνευματικού διαξιφισμού με σκοπό την επικράτηση σε μια αντιπαράθεση.

Η προσπάθεια επικράτησης (ανεξάρτητα από την αλήθεια), οφείλεται στην εγγενή ποταπότητα της ανθρώπινης φύσης, η οποία απορρέει από μια έμφυτη ματαιοδοξία. Η ματαιοδοξία πάντοτε υπερτερεί της αλήθειας και συνοδεύεται από φλυαρία και εγγενή ανειλικρίνεια.

Σε κάθε περίπτωση, ο πειρασμός της ανειλικρίνειας είναι μεγάλος. Η αδυναμία της σκέψης μας συμπληρώνει τη διαστροφή της βούλησής μας.

Η συντακτική Ομάδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ο Αριστοτέλης, ο μέγιστος των φιλοσόφων όλων των εποχών, στο έργο του ''Ηθικά- Νικομάχεια'' συνδέει απόλυτα τη ζωή μας με την ευτυχία, την οποία προσεγγίζει με ένα πολύ απλό και μαθηματικό τρόπο. Τι μας λέει λοιπόν:

Σκοπός της ζωής μας είναι η ευτυχία (ευδαιμονία) και μέσον για την επιδίωξη της ευτυχίας είναι η αρετή.                                       

Τί είναι αρετή; Είναι μόνιμη δεξιότητα της ψυχής, κατακτημένη με άσκηση. Εστιάζει στην επιλογή του μέτρου, δηλαδή της μεσότητας αντί των άκρων (έλλειψη - υπερβολή), ενώ πράξεις αρετής είναι μόνο οι συνειδητές πράξεις.

Οι αρετές χωρίζονται σε πρακτικές ή ηθικές (ανδρεία, φρονιμάδα, γενναιοδωρία, μεγαλοπρέπεια, μεγαλοψυχία, πραότητα, ντροπή και δικαιοσύνη) και σε πνευματικές ή διανοητικές (φρόνηση, σοφία, ευστοχία -στη σκέψη και στην απόφαση- και φιλία). 

Η φρόνηση είναι η πιο βασική αρετή, οδηγεί με τις άλλες αρετές σε δράση, η δε δράση είναι βασικό γνώρισμα της ζωής. 

Πως γίνεται η κατάκτηση της αρετής; Προϋποθέτει φύση κανονική, μάθηση σωστή και άσκηση επίμονη και μακροχρόνια. Από τη φύση μας δεν είμαστε ούτε καλοί ούτε κακοί. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα βιώσουμε από τα πρώτα μας χρόνια, στην οικογένεια και στο σχολείο. Μεγάλος είναι ο ρόλος της σωστής αγωγής. Από την εφηβεία και μετά βελτιώνουμε τον εαυτό μας νικώντας τον! 

Πως φτάνουμε στην ευτυχία; Για να φτάσει κανείς στην ευτυχία απαιτείται η προσπάθεια του ιδίου του ατόμου και η συμμετοχή του Θείου. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που ενεργεί πάντα σύμφωνα με την αρετή, κατέχει παράλληλα ορισμένα εξωτερικά αγαθά και έχει φτάσει σε πνευματική ωριμότητα. 

Συμπέρασμα: Θέλουμε στη ζωή μας να είμαστε ευτυχισμένοι; Επιβάλλεται να έχουμε όσες περισσότερες αρετές μπορούμε. Η επιλογή είναι δική μας!

 Συντακτική Ομάδα της Ελεύθερης Πατρίδας

Άρθρο του

Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιπρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

''Το Ελληνικόν, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον'', διατράνωνε από την αρχαία εποχή ο Ηρόδοτος, στοιχειοθετώντας τα τέσσερα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι δομημένο διαχρονικά το Ελληνικό Έθνος. Δηλαδή, την κοινή καταγωγή και γλώσσα, την ίδια θρησκεία, και τα κοινά ήθη και έθιμα (πολιτιστική κληρονομιά).

Τι είναι όμως έθνος; Αντλώντας στοιχεία από ελληνικά και ξένα λεξικά, συμπεραίνουμε ότι όλα σχεδόν συμφωνούν πως, έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα και θρησκεία, κοινά ιδεώδη και κοινή εθνική συνείδηση.

Το Έθνος αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι το πιο ισχυρό στοιχείο ύπαρξης και παραγωγής πολιτισμού εκ μέρους των λαών. Έτσι, νομοτελειακά, στο διάβα της ιστορίας, όταν αυτή η αντικειμενικότητα αγνοήθηκε και δημιουργήθηκαν τα πολυεθνικά κράτη και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν.

Η Κυβέρνηση, ως γνωστόν, υπέγραψε διμερή-διεθνή συμφωνία με την οποία παραχωρεί το ιερό όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, παραχωρώντας παράλληλα την δυνατότητα ύπαρξης ξεχωριστής μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας.

Όλοι ξέρουμε (και όλοι οι ξένοι που γνωρίζουν, ξέρουν), ότι ούτε μακεδονική εθνότητα υπήρξε ποτέ, αλλά οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες (εστίν ουν Ελλάς και η Μακεδονία, έγραψε ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων), αλλά ούτε και μακεδονική γλώσσα, αφού οι Μακεδόνες εκείνη την εποχή έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά.

Το όνομα επομένως είναι αυτό που έχει σημασία, αφού χωρίς το όνομα δεν μπορούν οι Σκοπιανοί να ισχυριστούν τίποτε για εθνότητα και γλώσσα, ούτε βέβαια να έχουν τις ανιστόρητες επεκτατικές βλέψεις στην Μακεδονία μας.

Του Γιώργου Γιαμπουράνη, Οικονομολόγου

"..καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει..." δηλ. "..και άλλαζαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων ώστε να ταιριάζει με τις πράξεις τους.." (Θουκυδίδου Ιστορίαι 3.82.4)

- ΕΛΗΞΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; Δεν έληξαν. Έληξε μόνον η "χρηματοδοτική στήριξις" της χώρας (άλλο ψέμμα, καθώς δεν αποσκοπούσε στην στήριξη της Ελλάδος, αλλά στην εξόφληση των ξένων τραπεζών που είχαν δανείσει βρώμικα την Ελλάδα κατά τους υποτιθέμενους καλούς καιρούς). Συνεχίζεται απεναντίας η συμβατικά ψηφισμένη από τους 220 βουλευτές μας εφαρμογή των κανόνων καταστροφής του Κοινωνικού Κράτους. Συνεχίζεται η υποβάθμισις της Βασικής Οικονομίας των ιδιωτών και των οικογενειών σε απλούς αγοραστές των προϊόντων που παράγει το παντοδύναμο σύστημα της (διεθνούς) Επιχειρηματικής Αγοράς με ελλιποβαρείς κανόνες ισότητος κατά την συναλλαγήν και με μή κοστολογούμενες δαπάνες περιβάλλοντος. Ο αρπαγείς πλούτος της χώρας δεν επιστρέφεται. Οι αρπαγείσες συντάξεις δεν επιστρέφονται.

- ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΥΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ; Δεν μπαίνουμε σε τίποτα τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοιο. Συνεχίζουμε τον καταστροφικό κατήφορο, που εκτός της τελειωτικής αφαιμάξεως των ανήμπορων ιδιωτών (αποτυχόντων "πολιτών") θα τους υποβιβάσει ολότελα σε πειθήνιους δέκτες των ορισμών της "αγοράς", με ανύπαρκτα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Στην ολοκλήρωση δηλαδή του σχεδίου των Μνημονίων.

ΑΛΛΑ ΤΩ ΟΝΤΙ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ! Η δυσπραγία στην οποία μπαίνουμε φέρνει μόνον την τεράστια κοινωνική αφύπνιση, την κατάρρευση του ψεύδους των λέξεων. Την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος των μπιστικών της δεξιάς, των σεμνοτυφούντων τιποτοπραγούντων του κέντρου, των προλογοδοσμένων ή μετααγορασμένων της αριστεράς.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΜΕΝ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΙΝ ΟΡΘΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΣ ΒΛΑΠΤΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΧΘΡΩΝ.

ΑΛΛΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ STATUS QUO, ΠΟΥ Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΗΣ LEHMAN BROTHERS ΘΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ. ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ.

Γράφει ο Τιπούρτης Τρύφωνας*

Το έβγαλε το διάγγελμα... Από την Ιθάκη... ωσάν τον πολυμήχανο Οδυσσέα...
αυτό που δεν ξέρω βέβαια είναι αν θεωρεί εαυτόν, βασιλιά της Ιθάκης και της Ελλάδος όλης...

Έπειτα από το περιβόητο αυτό  διάγγελμα, λοιπόν, περί τερματισμού των μνημονίων, κάνοντας την αναδρομή του, θέλω να κάνω και εγώ μία αναδρομή στο ... 
χθες και το σήμερα.

Στο χθες και το σήμερα, που το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μέρα με την ημέρα μειώνεται δραματικά.

Στο χθες και το σήμερα,  που το σύστημα εξουσίας εκπροσωπούμενο απ' την κυβέρνηση εκφράζει απολύτως τα συμφέροντα των τραπεζών, των δανειστών-τοκογλύφων, και των μη αιρετών "νταβατζήδων" των Βρυξελλών.

Στο χθες και το σήμερα, που κάθε μέρα ο πολίτης σπρώχνεται σε ακραίες καταστάσεις, και που το ίδιο το σύστημα εξουσίας μέσω της οικονομικής ασφυξίας, έντεχνα προκαλεί.

Στο χθες και το σήμερα, που η κυβέρνηση καθημερινά, ανακαλύπτει νέους φόρους, νέες απειλές, και νέα πρόστιμα και μηχανεύεται νέους τρόπους για να καταπατήσει όσες ελάχιστες ευνοϊκές ρυθμίσεις έχουν γίνει για τους πολίτες.

Στο χθες και το σήμερα, που είναι φανερό πως αυτή η πολιτική οδηγεί συνειδητά τους χρεώστες του κράτους και των τραπεζών -τους οποίους με δόλο κατάστησαν χρεώστες-, τους οδηγεί στην απώλεια της περιουσίας τους, και την κατάσχεση των εσόδων τους.

Στο χθες και το σήμερα, που το σχέδιο εξαθλίωσης ενός λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και μάλιστα με πλήρη συνείδηση από το πολιτικό σύστημα της χώρας, που αποτελείται από επαγγελματίες δολοφόνους.

Στο χθες και το σήμερα, που αν μη τι άλλο, ο ελληνικός λαός βρίσκεται εν μέσω μιας πλήρης εξέλιξης πολέμου εναντίον του. Εναντίον του, από προδότες πολιτικούς, οι οποίοι από ίδιο όφελος, για προσωπικό τους πλουτισμό, που προέρχεται από την νομή της εξουσίας, μακελεύουν το ίδιο τους το αίμα τους.

Στο χθες και το σήμερα, που η κατάσταση αυτή, με αρωγό έναν λαό υποταγμένο, ένα λαό ραγιά, θα φτάσει σύντομα στο απροχώρητο.

Στο χθες και το σήμερα, που ο αριστερός Αλ6ς Τσίπρας πρωτοστάτησε στην φασιστική απόφαση της ανατροπής της λαϊκής βούλησης, φοβούμενος οποιοδήποτε πρόβλημα στην Ελληνική κοινωνία, ή υποταγμένος και παραδομένος στις ορέξεις των νεοταξιτών φασιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του γκεμπελικού Σόιμπλε, της Ναζιστικής Μέρκελ, της νυφίτσας Ντάισελμπλουμ, και των μασόνων Γιουνκέρ και Σούλτς.

Πρωτοστάσησε, συνοδευόμενος από όλους τους υπόλοιπους αρχηγούς των πολιτικών αποκομμάτων, της αντιπολίτευσης.
Αυτών των ίδιων αποκομμάτων που ο Ελληνικός λαός, θα πάει στις επόμενες κάλπες να ψηφίσει.  
Αυτών των αποκομμάτων, που ένα από αυτά (βλέπε ΝΔ) άλλαξε αρχηγό και έβαλε έναν χειρότερο από εκείνον που είχε, και τώρα σύμφωνα πάντα με δημοσκοπήσεις, ο Ελληνικός λαός, δίνει προοπτική κυβέρνησης, μεγαλώνοντας στην πρόθεση ψήφου το ποσοστό που πήρε στις προηγούμενες εκλογές.

Έλληνες, πνευματικοί της Ευρώπης κηδεμόνες!

ΔΕΝ απογοητευόμαστε! Δεν τα παρατάμε! Μένουμε όρθιοι!

Όσο και να θέλουν να μας διαλύσουν σαν έθνος και σαν κράτος οι ξένοι εχθροί μας με τους ντόπιους προδότες, δεν μπορούν να το πετύχουν!

Όσο και να θέλουν να ξεφύγουν από εμάς, δεν μπορούν, γιατί χωρίς εμάς …δεν υπάρχουν!

Γιατί:

”Αξιοθαύμαστον όντως το ελληνικόν έθνος, όπερ επί χρονικού διαλείμματος εικοσιτεσσάρων αιώνων, υπήρξεν εν τοις γράμμασι και τω πολιτισμώ απαράμμιλον και ανυπέρβλητον πρότυπον.

Οι Έλληνες ελεύθεροι μεν όντες και αυτόνομοι, διέδοσαν την ελληνική παιδείαν ανά πάσαν την Ασίαν και την Λιβύην. Υπόδουλοι δε, εγένοντο πάλιν διδάσκαλοι των άλλων εθνών.

Επί τρεισκαιδέκα εκατονταετηρίδες, διέσωσαν ακμαίον και σχεδόν ειπείν αδιάκοπον την πνευματικήν αυτών ηγεμονίαν, επί ένδεκα πάλιν εκατονταετηρίδας επαιδαγώγησαν βαρβάρους ή απαιδεύτους λαούς. Επί των σταυροφοριών αι Ελληνικαί πόλεις, μεσταί περικαλλών κτιρίων, ναών και ευρυπέδων και παντοίων άλλων αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών ιδρυμάτων απέσπασαν τον θαυμασμόν των αξέστων και αφιλανθρώπων εκ της Εσπερίας αγωνιστών.

Επί τέλους δε, καθ' ήν χρόνου στιγμήν έμελλον να περιέλθωσιν εις ζυγόν βάρβαρον και να αποβάλλωσιν όνομα και ύπαρξιν, ανέπεμψαν την εσχάτην λάμψην σβεννυμένης φλογός, αποδείξαντες μεγαλοφυείς άνδρας, ανταξίους των παλαιών χρόνων, αλλά και μετά την πτώσιν αυτών φεύγοντες της πατρίδος τον όλεθρον, εγένοντο αύθις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ!''

Αυτά αναφέρονται στην εισαγωγή του έργου του Πλήθωνος, από τον σημαντικότερο Ιταλό ποιητή της Αναγεννήσεως, τον Λεοπάρντι (Δ. Θερειανού, βιογραφία Αδ. Κοραή, 1890).

Είμαστε εδώ! Ενώνουμε δυνάμεις! Ενημερωνόμαστε, πιστεύουμε, αγωνιζόμαστε, νικάμε!

Νίκος Ταμουρίδης                                                                                                

Αντιστράτηγος (ε.α)- Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ                    

Αντιπρόεδρος Ελεύθερης Πατρίδας

Περί της ενότητας του πατριωτικού χώρου

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επανέρχεται συχνά στις συζητήσεις το θέμα της ενότητας του «πατριωτικού» χώρου με βασικό αίτημα να συνενωθούν, με κάποια μορφή, οι πολιτικές δυνάμεις, όσες εντάσσονται σ’ αυτόν, ώστε να υπάρξει πιθανότητα εκπροσώπησης στην Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές. Πρόσφατα σχετικά, το ζήτημα επανήλθε με τις δηλώσεις για την δημιουργία ενός “πατριωτικού μετώπου” από κάποιο κόμμα που πρόκειται να ιδρύσουν μελλοντικά (!) οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Δ. Καμμένος και Τ. Μπαλτάκος.

Θεωρητικά, ουδείς λογικός πολίτης, που αυτοπροσδιορίζεται ως πατριώτης και τοποθετείται πολιτικά στον πατριωτικό χώρο, θα είχε αντίρρηση για μια σοβαρή εξέλιξη (και όχι πυροτεχνήματα όπως το προαναφερθέν) που θα οδηγούσε στην ενότητα. Δυστυχώς όμως, υπάρχει πάντοτε απόκλιση μεταξύ θεωρίας και πράξης με αποτέλεσμα, όταν απομακρυνόμαστε από την περιοχή των ευχολογίων και των αγαθών ή μη προθέσεων, να αναφύονται τα ουσιαστικά και πρακτικά προβλήματα, τα οποία δυσχεραίνουν αυτές τις προσπάθειες.

Ένα από τα πλέον σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν μεταξύ των διαφόρων σχηματισμών είναι το ποιος θα ηγηθεί, με απλά λόγια ποιος θα είναι «αρχηγός» και ενώ συμφωνούν πολιτικά, δεν προχωρούν στη σύμπηξη ενός γνήσιου πατριωτικού πόλου, γιατί προτάσσουν το "εγώ" έναντι του "εμείς" και της Πατρίδας. 

Ένα άλλο ζήτημα, που συνήθως αποσιωπάται, είναι το πώς προσδιορίζεται αυτός ο «χώρος» και με ποια κριτήρια. Υπάρχουν και άλλα πρακτικά θέματα, όπως για παράδειγμα ποια μορφή θα έχει αυτός ο πολιτικός φορέας, θα είναι ισότιμη συνεργασία «συνιστωσών» με στόχο μια εκλογική σύμπραξη ή ένα ενιαίο πολιτικό κόμμα στο οποίο θα ενταχθούν τα υπάρχοντα κόμματα, κινήσεις, ομάδες κλπ; Τέλος, ένα ακόμη ζητούμενο είναι η αξιολόγηση των υπαρχόντων σχημάτων με βάση την σοβαρότητά τους, αλλά και το «ειδικό βάρος» τους, καθώς και το ποιοι θα κάνουν αυτήν την αξιολόγηση.

Πιστεύουμε ότι μετά τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον καθένα ότι η υπόθεση «ενότητα του πατριωτικού χώρου» δεν είναι κάτι το απλό, ούτε κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα, πατώντας απλώς ένα «κουμπί». Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι στον χώρο αυτόν συνωθούνται άτομα με βεβαρυμένο πολιτικό παρελθόν, μικροαπατεώνες, διάφοροι γραφικοί τύποι, αλλά και διανοητικά διαταραγμένες προσωπικότητες, τότε ίσως αρχίσουν κάποιοι να προβληματίζονται όχι μόνον για το πώς θα μπορούσε να υπάρξει «ενότητα», αλλά και για την σκοπιμότητα μιας τέτοιου είδους ενότητας, η οποία είναι ηλίου φαεινότερον ότι στο μόνο που μπορεί να καταλήξει είναι το απόλυτο αδιέξοδο.