Προσφάτως ο αμόρφωτος και ημιμαθής Τσίπρας προκάλεσε και πάλι καγχασμούς στο πανελλήνιο με την "απεύθυνση ενός πλατιού καλέσματος" που ξεστόμισε, ενώ αρκετοί οπαδοί του, εξ ίσου αγράμματοι, έσπευσαν να τον δικαιολογήσουν. Για την συγκεκριμένη λέξη είχα γράψει στην εφημ. "Ρήξη" στις 10-5-2008 και στην στήλη μου "Γλωσσικά και ...άλλα" το παρακάτω κείμενο. Ακολουθεί άρθρο-απάντηση του σημαντικού Έλληνα γλωσσολόγου Γ. Μπαμπινιώτη για την συγκεκριμένη λέξη.
Καθηλωτικός φόβος, ανησυχητικός αναβρασμός και ζέουσα ανησυχία επικρατούν στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας. Μια άμεση απειλή επικρέμαται ως δαμόκλεια σπάθη επιτείνοντας την γεμάτη αγωνία αβεβαιότητα για το μέλλον της πατρίδας μας. Το πρόβλημά μας πλέον, από οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό και πνευματικό, κατέστη πρόβλημα επιβίωσης του Έθνους!
Οι πολιτικοί μας ταγοί λύγισαν! Δεν αισθάνονται, δεν βλέπουν, δεν ακούν παρά μόνον τους αυλοκόλακές τους και τους ξένους δανειστές και πάτρωνές τους. Το μόνο που καταφέρνουν στο εσωτερικό είναι να αποπνέουν την αφόρητη δυσωδία της πολιτικής και κοινωνικής σήψης! Στο δε εξωτερικό πεδίο με απόλυτη εθνομηδενιστική διάθεση παραδίδουν ανερυθρίαστα τα εθνικά μας δίκαια.
Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος,*
Με έκδηλη την αγωνία, τον προβληματισμό και την οργή καλούνται σε λιγότερο από 100 μέρες, οι ευρωπαίοι πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες για την ανάδειξη των εκπροσώπων τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτά που γίνονται την τελευταία περίοδο δεν έχουν προηγούμενο, η ένταση και τα νεύρα είναι έντονα μεταξύ των ηγετικών κρατών και απουσιάζει το όραμα της Ένωσης ενώ οι φυγόκεντρες τάσεις ολοένα και αυξάνονται. Έτσι λοιπόν είχαμε, πριν λίγες μέρες την πρωτοφανή κίνηση να αποσύρει η Γαλλία τον πρέσβη της από την Ιταλία ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποστήριξη και τις δηλώσεις του Ιταλού υπουργού εσωτερικών Σαλβίνι, προς το κίνημα των κίτρινων γιλέκων. Τα κίτρινα γιλέκα ξεκίνησαν ως μια έκφραση αντίδρασης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της φτωχοποίησης, της ανεργίας και της λιτότητας της κυβέρνησης Μακρόν και τώρα οργανώνονται πολιτικά ιδρύοντας πολιτικό κόμμα.
Σε όλο το πολιτικό φάσμα άρχισε ήδη μια τεράστια προσπάθεια για το ποιος θα κατορθώσει να γαλβανίσει τα πνεύματα των ψηφοφόρων και να επηρεάσει το εκλογικό ακροατήριο.
Ο μεγάλος απών; Η αλήθεια! Η αλήθεια και η ορθή ρητορική τέχνη, η οποία, σύμφωνα και με τον αρχαίο μέγιστο φιλόσοφο Σωκράτη, επιβάλλεται να έχει ως σκοπό την ίδια την αλήθεια. Αντί αυτών:
-Βλέπουμε παντού δημαγωγική κενολογία, αδίστακτη καπηλεία των ιδεών, λεκτικούς μύδρους, αγοραίο υβρεολόγιο, μειωτικούς χαρακτηρισμούς!
-Κυριαρχεί πολιτική και ιδεολογική παραπλάνηση, αδίστακτη δημαγωγία, εμετική κολακεία, κυνική αδιαφορία, ηθικός ξεπεσμός!
Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ» (Στρατηγός Μακρυγιάννης)
ΜΕΡΟΣ Α - ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο πολιτικο-οικονομικός πόλεμος που βιώνουμε μετατρέπεται πλέον σε εθνικό. Τα μέχρι πρότινος πολιτικά και οικονομικά θέματα περνάνε σε δεύτερη μοίρα αφού μια ανείπωτη εθνική τραγωδία βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη. Η χώρα μας, με μαθηματική ακρίβεια, βαδίζει προς διαμελισμό.
Όλοι μας παράλληλα είμαστε ένας στόχος, επί του οποίου λαμβάνει χώρα ένας καθημερινός ανηλεής βομβαρδισμός, αποτέλεσμα μιας πρωτοφανούς Προπαγάνδας, η οποία ως κύριο όπλο του πολέμου που βιώνουμε κυριολεκτικά θριαμβεύει!
Δεν υπάρχει μέσο διάδοσης της προπαγάνδας, του γραπτού και του προφορικού λόγου, καθώς και του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, που να μην χρησιμοποιείται στη λυσσώδη αυτή περίοδο. Οι υποσχέσεις, το ψέμα, η υποκρισία, οι παροχές, η μπλόφα, οι
Η εθνική μειοδοσία ολοκληρώθηκε τελικά, όπως είχε διαφανεί πια με σαφήνεια το τελευταίο διάστημα, από μια κυβέρνηση Κουίσλιγκ και εξωνημένων πολιτικών γυρολόγων-συνεργατών. Δεν μας έσωσε το ΒΜΡΟ, ούτε οι Αλβανοί, ούτε οι Βούλγαροι, ούτε και το «ξανθό γένος». Εμείς οι ίδιοι αποδειχτήκαμε πολύ λίγοι για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις «δημοκρατικές διαδικασίες» και την ψηφοφορία στην Βουλή με την οποία αναγνωρίσαμε με την υπογραφή μας ότι το όνομα της Μακεδονίας δεν μας ανήκει, ότι η κατασκευασμένη το 1944-45 σκοπιανή γλώσσα είναι η μακεδονική, ότι πάνω από τα βόρεια σύνορά μας υπάρχει ένας μακεδονικός λαός, που προσβλέπει να απελευθερώσει κάποια μέρα και τα υπόλοιπα τμήματα που κατέχουν προς το παρόν η Ελλάδα και η Βουλγαρία.
Πάρα πολλοί ρωτούν: Και τώρα τι γίνεται; Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούν να ανατραπούν τα όσα υπογράφηκαν;
''Η ώρα ήλθεν, ώ Έλληνες! Eίναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα. Ας κινηθώμεν λοιπόν με εν κοινόν φρόνημα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα.
Η Πατρίς μας προσκαλεί''!
Αυτά διατράνωνε στην προκήρυξή του ο Αρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως Αλέξανδρος Υψηλάντης, στο Ιάσιο, στις 24 Φεβρουαρίου 1821.
Εποχή της εθνικής Παλιγγενεσίας: Η Ελλαδική περιοχή και όλο σχεδόν το γένος υπό Τουρκική κατοχή. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε όλη της επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας εξισλαμισμένο και εκτουρκισμένο. Μόνη η εκκλησία με λίγους πραγματικούς πατριώτες κρατούν τον ελληνισμό και την ορθοδοξία, ως βάσεις της κοινωνικής ζωής και της ύπαρξης της Ελλάδας και της πολυπόθητης εξέγερσης για την απόκτηση του μέγιστου πανανθρώπινου αγαθού της ελευθερίας.
Ελλάδα!
*Γιάννης Μήτσιος ,
Τα όσα τραγικά συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην πολύπαθη χώρα μας αναδεικνύουν την οριστική παρακμή και σήψη του πολιτικού συστήματος. Η συμφωνία των Πρεσπών πνίγει το πολιτικό σύστημα που μετέτρεψε τα κόμματα και τους βουλευτές σε «μπάλες πολιτικού μπιλιάρδου» ενώ παράλληλα ανέδειξε την πλήρη αδιαφορία, σε βαθμό κυνισμού της δημοκρατικής βούλησης του κατ΄επίφασην πλέον «κυρίαρχου λαού», η γνώμη του οποίου αγνοείται συστηματικά και καταπνίγεται στα χημικά των συλλαλητηρίων.
Ζούμε το τέλος μιας εποχής, τη ζύμωση για κάτι άλλο και το μεσοδιάστημα όπως θα έλεγε και ο ιταλός μαρξιστής φιλόσοφος Γκράμσι είναι η περίοδος των «τεράτων». Και πώς να μην είναι. Κάποτε τη Δημοκρατία απειλούσαν τα τάνκς, τα κινήματα, οι ξένες ωμές επεμβάσεις, η βία και η νοθεία. Σήμερα η Δημοκρατία απειλείται από την αλλοίωση των κομμάτων και οι βουλευτές μετατρέπονται σε «μπάλες κομματικού μπιλιάρδου». Με άλλο κόμμα πολιτεύεται κάποιος, με άλλο κόμμα καταλήγει και οι αξίες και οι ιδεολογικές γραμμές έχουν γίνει κουρελόχαρτο.
Στον πόλεμο στο Ιράκ οι Αμερικανοί καθιέρωσαν μια νέα ορολογία, του λεγόμενου Strategic soldier, δηλαδή του Στρατηγικού στρατιώτη. Ο όρος αναφέρεται σε κάθε στρατιώτη, ο οποίος μπορεί με μια και μόνο πράξη του να επηρεάσει άμεσα θέματα στρατηγικής φύσεως ή αξίας με τη θέλησή του ή χωρίς αυτήν. Με άλλα λόγια, απλοί στρατιώτες στο κατώτερο τακτικό επίπεδο μπορεί να προκαλέσουν τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σε στρατηγικό επίπεδο.
Με τις τεχνολογικές εξελίξεις σε έξαρση, όπως το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, σε συνδυασμό με την εξάπλωση και τις δυνατότητες των μέσων μετάδοσης των ειδήσεων επί 24ώρου βάσεως, σε ένα περιβάλλον στρατιωτικών επιχειρήσεων, η άμεση μετάδοση ενός αρνητικού μηνύματος σε όλη την υφήλιο θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα μιας μείζονος στρατιωτικής επιχείρησης (όπως πχ ο βιασμός ενός νεαρού ντόπιου κοριτσιού από ένα ξένο στρατιώτη).
Πολλοί ίσως θυμούνται την περίπτωση στις φυλακές Abu Ghraib του Ιράκ όταν αμερικανοί στρατιώτες του 372 Λόχου Στρατονομίας παραβίαζαν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα βασανίζοντας Άραβες αιχμαλώτους, γεγονός που ταξίδεψε ηλεκτρονικά και αστραπιαία σε όλο τον κόσμο. Αυτή η ενέργεια κόντεψε να ανατρέψει στρατηγικά τα πλεονεκτήματα που είχαν ήδη αποκτήσει οι δυνάμεις υπό τις ΗΠΑ που είχαν κάνει την επέμβαση.