Γράφει ο Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης (Εθνολόγος-Συγγραφέας, Έδεσσα)

Θλίψη, απογοήτευση, αγανάκτηση και διαρκώς αυξανόμενη οργή. Τα πνεύματα είναι υπερβολικά οξυμένα και δεν γνωρίζω ποια θα είναι η κατάληξη των όσων εξωφρενικών συμβαίνουν.

Μια κυβέρνηση παραπαίουσα, με πλήρη στήριξη ξένων κέντρων, ιδίως γερμανικών, έναν ανερμάτιστο και συνεχώς ψευδόμενο Υπ. Εξωτερικών ευρισκόμενοι σε ευθεία αντίθεση και αντιπαράθεση με το λαϊκό αίσθημα, διοργανώνουν προκλητικές φιέστες για να υπογράψουν ένα κατάπτυστο κείμενο εθνικής μειοδοσίας, υπό τα χειροκροτήματα και τα φαρδιά χαμόγελα των ξένων παραγόντων, ιδίως των Σκοπιανών.

Χιλιάδες κόσμου περικυκλώνονται από διμοιρίες πραιτωριανών που κλείνουν δρόμους, απαγορεύουν μετακινήσεις, επιτίθενται σε διαδηλωτές, προκαλούν σοβαρούς τραυματισμούς.

Άρθρο του

Νίκος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ Μέλος ΔΕ Ελεύθερης Πατρίδας

Η τρέχουσα δεκαετία αποδεικνύεται ίσως η χειρότερη από συστάσεως του νέου Ελληνικού κράτους.

Το μοντέλο της αρπαχτής και της λαμογιάς στο εσωτερικό της χώρας, που επικράτησε από πλευράς πολιτικής και οικονομίας στα χρόνια της μεταπολίτευσης, και η πολιτική του κατευνασμού και της συνεχούς υποχωρητικότητας στο εξωτερικό πεδίο, από πολιτικής-διπλωματικής και στρατιωτικής απόψεως, μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής.

*Της Κατερίνας Αμπατζή, φιλολόγου

Ως περήφανη Ελληνίδα γυναίκα, μάνα και σύζυγος, θέλω να πιστεύω ότι εκπροσωπώ όλες τις υγιώς σκεπτόμενες ελληνίδες γυναίκες που διακατέχονται από τα ίδιες αρχές, αξίες και ιδανικά με μένα. Αρχές, αξίες και ιδανικά, όπως η αγάπη για την πατρίδα μου, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια, η δημοκρατία και η ειρήνη, η ομοψυχία και η ενότητα, η δικαιοσύνη και η ανθρωπιά .

Δυστυχώς σήμερα στη χώρα μας βιώνουμε μια ιδιαίτερου είδους κρίση, την οποία οι περισσότεροι αποκαλούν ''οικονομική''. Είναι όμως έτσι; Είναι απλά ο λογιστικός ισολογισμός η γιατρειά; Αν καταφέρουμε το έλλειμμα να γίνει πλεόνασμα λύσαμε το πρόβλημα; Αυτό μπορεί να είναι μια λύση με άξονα την ευημερία των αριθμών, όχι όμως ανθρωποκεντρική.

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος*

Ζούμε αναμφίβολα σε περίεργους, δύσκολους αλλά και ενδιαφέροντες καιρούς. Όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη, στις Ευρωατλαντικές σχέσεις αλλά και στη χώρα μας υποδηλώνουν ξεκάθαρα ότι οι σταθερές έχουν εκλείψει, πυξίδα δεν υπάρχει, επικρατεί μεγάλη μεταβλητότητα στις διεθνείς σχέσεις μέρα με τη μέρα, αγωνία για τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων αλλά κυρίως ένας εμπορικός πόλεμος που ξεκινά και θα επηρεάσει βαθύτατα το ευρωοικοδόμημα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η Ευρώπη σε πολιτικό επίπεδο βιώνει μια φάση υπαρξιακής κρίσης και εσωτερικής αναζήτησης. Αν ρωτήσει κάποιος που πάει η ΕΕ και πως θα είναι την επόμενη πενταετία δύσκολα θα απαντηθεί. Την τελευταία επταετία 2011-2018, βιώσαμε μια φάση αυστηρού ελέγχου της ΕΕ από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, τη Γερμανία και την ΕΚΤ, με κυβερνήσεις ελεγχόμενες και εκβιαζόμενες για την τήρηση μιας άτεγκτης και σκληρής πολιτικής που έβαζε τις τράπεζες, το ευρώ και τα συμφέροντα μεγάλων χωρών σε πρώτη μοίρα σε βάρος των πολιτών και των ευρωπαϊκών λαών.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Του/Της ................... Γ................ του Κ................, κατοίκου ............., Νομού ................, οδός .............. αρ. ... ΤΚ: ......., τηλ: 69........, ΑΦΜ: ........., ΔΟΥ ..........

ΚΑΤΑ:

Μπουτάρη Ιωάννη του Γεωργίου, Δημάρχου Θεσσαλονίκης, κατοίκου Θεσσαλονίκης.

Θεσσαλονίκη 1η Ιουνίου 2018

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Εκθέτω στην κρίση Σας τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά και αιτούμαι τα κατά το νόμο.

Η θέση της τοπικής αυτοδιοίκησης στο θεσμικό εποικοδόμημα της Πολιτείας καταστρώνεται, πέραν της ιστορικής αφετηρίας, με βάση το ισχύον συνταγματικό σύστημα κανόνων που απορρέουν ευθέως από την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτή η θέση της αποτυπώνει ανάγλυφα την ενιαία πηγή, το ενοποιητικό περιεχόμενο και τον επάλληλο επιμερισμό της δημόσιας εξουσίας στους συνταγματικά προσδιορισμένους φορείς της.

Νικόλαος Ταμουρίδης Αντιστράτηγος (ε.α)-

Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Μέλος Διοικούσας Επιτροπής Ελεύθερης Πατρίδας

''... ρουφήσαμε όλους τους καημούς κι όλους τους τρόμους, φτερό την κάναμε τη ρίζα μας και φύγαμε, μακριά στα ολάνοιχτα προς τους μεγάλους δρόμους...!''

"Εάν τα παρεληλυθότα μνημονεύεις, άμεινον περί των μελλόντων βουλεύσει", μας υπενθυμίζει ο αρχαίος ρήτορας Ισοκράτης, δηλαδή ''Αν θυμάσαι τα περασμένα, ξέρεις να αντιμετωπίζεις καλύτερα το μέλλον''.

Αποτελεί εθνικό μας χρέος λοιπόν σήμερα, να θυμηθούμε και να θυμίσουμε στον κόσμο την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την τραγωδία δηλαδή του αφανισμού των εκατοντάδων χιλιάδων προγόνων μας από τους Τούρκους τον περασμένο αιώνα.

Τί εννοούμε όμως με τον όρο γενοκτονία;

Του Πάνου Τσεπενέκα,

Πολιτικού Μηχανικού-Συγγραφέα

Οι εκλογές πλησιάζουν και η «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα» εγχώρια πολιτική ελίτ συσκέπτεται μυστικώς για να ετοιμάσει τα νέα ψέματα με τα οποία θα εξαπατήσει για ακόμα μία φορά τους Έλληνες. Οι ξένοι προστάτες διαπιστώνοντας την δημοσκοπική κατάρρευσή των παραδοσιακών συνεργατών τους προετοιμάζουν πυρετωδώς νέα πολιτικά σχήματα σε όλες τις αποχρώσεις για να εγκλωβίσουν και να ελέγξουν τη λαϊκή δυσφορία.

Ο απλός Έλληνας διαπιστώνει με απόγνωση ότι σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της βουλής είναι ελεγχόμενο και μακράν απέχει από το να υπερασπίσει τα συμφέροντα της πατρίδας. Εύχεται και προσεύχεται να υπήρχε μια πολιτική παράταξη χωρίς τους άκαπνους γόνους των ελληνικών «βασιλικών» οικογενειών που λυμαίνονται για δεκαετίες ολόκληρες την χώρα και χωρίς τα μεταλλαγμένα υβρίδια του κομματικού σωλήνα που παριστάνουν τους ηγέτες.

Είπα θα μιλήσω για την πολιτική γεωγραφία και την πρακτική των κομμάτων της χώρας.

Τι έκαναν, δηλαδή, οι πολιτικές δυνάμεις τις τελευταίες δεκαετίες και έφεραν την χώρα στο χείλος της απόλυτης καταστροφής.

Είπα τι έκαναν:

Είπα ότι χρεοκόπησαν τη χώρα και κατάντησαν την πατρίδα μας ζητιάνα.

Συμφώνησαν.
Είπα ότι κουρέλιασαν την Εθνική μας αξιοπρέπεια.

Επιβεβαίωσαν.

Είπα ότι κομματικοποίησαν τα πάντα, διέλυσαν την παιδεία και έκαναν τα πανεπιστήμια κομματικά γραφεία. Συνηγόρησαν.

του Βασιλείου Τσαφαρίδη , Υποστράτηγος (ΠΖ) ε.α

Διαβάζοντας την σημερινή ειδησεογραφία βλέπουμε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τάσσεται εναντίον των fake news και μάλιστα προτείνει ένα κώδικα ‘’πρακτικής’’, όπως τον χαρακτηρίζει, προκειμένου να εξουδετερωθεί το φαινόμενο των fake news που κρίνεται ότι είναι «επικίνδυνο για την Δημοκρατία».

Μάλιστα προειδοποιεί ότι θα παρέμβει ακόμη και νομοθετικά εάν δεν υπάρξουν οι αναμενόμενες συμμορφώσεις από τους χρήστες και τις πλατφόρμες των fake news.

Για το ζήτημα αυτό ο επίτροπος για θέματα εσωτερικής ασφάλειας Τζούλιαν Κινγκ, δήλωσε με σκωπτικό ύφος: «Δεν θέλουμε να ιδρύσουμε Υπουργείο Αλήθειας» και όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «Δεν θέλουμε να αποφασίζουμε εμείς τι είναι σωστό ή λάθος να ειπωθεί στο internet».

Τα πρώτα μέτρα για το εν λόγω ζήτημα θα ανακοινωθούν το καλοκαίρι σε μια προσπάθεια της Commission με τις μεγάλες πλατφόρμες των Social media να συντάξουν από κοινού έναν κατάλογο κριτηρίων για την ανίχνευση της παραπληροφόρησης.

*Του Ιωάννη Ηλιούδη, Δρ Φιλολογίας

Επειδή πολλά ανιστόρητα ακούγονται και γράφονται, ας δούμε την ιστορική αλήθεια για την Εθνικότητα του Μεγ. Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων, όπως αποφαίνονται, ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος και ο Ιππόλυτος Επίσκοπος Ρώμης.

Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος γεννήθηκε το έτος 37 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, καταγόμενος από μεγάλη ιερατική γενεά. Η επανάσταση της Γαλιλαίας (66 μ.Χ.) τον βρήκε στο πλευρό των συμπατριωτών του σε ηγετική θέση. Το 67 μ.Χ. έφθασε αιχμάλωτος στη Ρώμη, ελευθερώθηκε όμως από τον Βεσπασιανό και ονομάστηκε Flavius. Το κύριο ιστορικό έργο του είναι η «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία». Όσο κι αν ενδιαφερόταν για τις καλές του σχέσεις με τη Ρώμη, ποτέ δεν έχασε από τα μάτια του την Ιουδαϊκή απολογητική (Lesky, μτφρ.Τσοπανάκη).

Κυρίαρχα έθνη κατά την Αρχαιότητα με πρωταγωνιστικό ρόλο στην τότε «Οικουμένη» ήταν οι Ασσυροβαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες και κατόπιν οι Ρωμαίοι. Οι Ιουδαίοι δεν ήταν μεγάλο έθνος με πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι λοιπόν η διέλευση του Μεγ. Αλεξάνδρου από την Ιερουσαλήμ ήταν γι’ αυτούς ένα πολύ σημαντικό γεγονός, που παραδόθηκε προφορικά ή/και γραπτά μεταξύ των Εβραίων και κατεγράφη και από τον Ιώσηπο.