Ο Αριστοτέλης, ο μέγιστος των φιλοσόφων όλων των εποχών, στο έργο του ''Ηθικά- Νικομάχεια'' συνδέει απόλυτα τη ζωή μας με την ευτυχία, την οποία προσεγγίζει με ένα πολύ απλό και μαθηματικό τρόπο. Τι μας λέει λοιπόν:

Σκοπός της ζωής μας είναι η ευτυχία (ευδαιμονία) και μέσον για την επιδίωξη της ευτυχίας είναι η αρετή.                                       

Τί είναι αρετή; Είναι μόνιμη δεξιότητα της ψυχής, κατακτημένη με άσκηση. Εστιάζει στην επιλογή του μέτρου, δηλαδή της μεσότητας αντί των άκρων (έλλειψη - υπερβολή), ενώ πράξεις αρετής είναι μόνο οι συνειδητές πράξεις.

Οι αρετές χωρίζονται σε πρακτικές ή ηθικές (ανδρεία, φρονιμάδα, γενναιοδωρία, μεγαλοπρέπεια, μεγαλοψυχία, πραότητα, ντροπή και δικαιοσύνη) και σε πνευματικές ή διανοητικές (φρόνηση, σοφία, ευστοχία -στη σκέψη και στην απόφαση- και φιλία). 

Η φρόνηση είναι η πιο βασική αρετή, οδηγεί με τις άλλες αρετές σε δράση, η δε δράση είναι βασικό γνώρισμα της ζωής. 

Πως γίνεται η κατάκτηση της αρετής; Προϋποθέτει φύση κανονική, μάθηση σωστή και άσκηση επίμονη και μακροχρόνια. Από τη φύση μας δεν είμαστε ούτε καλοί ούτε κακοί. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα βιώσουμε από τα πρώτα μας χρόνια, στην οικογένεια και στο σχολείο. Μεγάλος είναι ο ρόλος της σωστής αγωγής. Από την εφηβεία και μετά βελτιώνουμε τον εαυτό μας νικώντας τον! 

Πως φτάνουμε στην ευτυχία; Για να φτάσει κανείς στην ευτυχία απαιτείται η προσπάθεια του ιδίου του ατόμου και η συμμετοχή του Θείου. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που ενεργεί πάντα σύμφωνα με την αρετή, κατέχει παράλληλα ορισμένα εξωτερικά αγαθά και έχει φτάσει σε πνευματική ωριμότητα. 

Συμπέρασμα: Θέλουμε στη ζωή μας να είμαστε ευτυχισμένοι; Επιβάλλεται να έχουμε όσες περισσότερες αρετές μπορούμε. Η επιλογή είναι δική μας!

 Συντακτική Ομάδα της Ελεύθερης Πατρίδας

Άρθρο του

Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιπρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

''Το Ελληνικόν, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον'', διατράνωνε από την αρχαία εποχή ο Ηρόδοτος, στοιχειοθετώντας τα τέσσερα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι δομημένο διαχρονικά το Ελληνικό Έθνος. Δηλαδή, την κοινή καταγωγή και γλώσσα, την ίδια θρησκεία, και τα κοινά ήθη και έθιμα (πολιτιστική κληρονομιά).

Τι είναι όμως έθνος; Αντλώντας στοιχεία από ελληνικά και ξένα λεξικά, συμπεραίνουμε ότι όλα σχεδόν συμφωνούν πως, έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα και θρησκεία, κοινά ιδεώδη και κοινή εθνική συνείδηση.

Το Έθνος αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι το πιο ισχυρό στοιχείο ύπαρξης και παραγωγής πολιτισμού εκ μέρους των λαών. Έτσι, νομοτελειακά, στο διάβα της ιστορίας, όταν αυτή η αντικειμενικότητα αγνοήθηκε και δημιουργήθηκαν τα πολυεθνικά κράτη και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν.

Η Κυβέρνηση, ως γνωστόν, υπέγραψε διμερή-διεθνή συμφωνία με την οποία παραχωρεί το ιερό όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, παραχωρώντας παράλληλα την δυνατότητα ύπαρξης ξεχωριστής μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας.

Όλοι ξέρουμε (και όλοι οι ξένοι που γνωρίζουν, ξέρουν), ότι ούτε μακεδονική εθνότητα υπήρξε ποτέ, αλλά οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες (εστίν ουν Ελλάς και η Μακεδονία, έγραψε ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων), αλλά ούτε και μακεδονική γλώσσα, αφού οι Μακεδόνες εκείνη την εποχή έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά.

Το όνομα επομένως είναι αυτό που έχει σημασία, αφού χωρίς το όνομα δεν μπορούν οι Σκοπιανοί να ισχυριστούν τίποτε για εθνότητα και γλώσσα, ούτε βέβαια να έχουν τις ανιστόρητες επεκτατικές βλέψεις στην Μακεδονία μας.

Του Γιώργου Γιαμπουράνη, Οικονομολόγου

"..καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει..." δηλ. "..και άλλαζαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων ώστε να ταιριάζει με τις πράξεις τους.." (Θουκυδίδου Ιστορίαι 3.82.4)

- ΕΛΗΞΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; Δεν έληξαν. Έληξε μόνον η "χρηματοδοτική στήριξις" της χώρας (άλλο ψέμμα, καθώς δεν αποσκοπούσε στην στήριξη της Ελλάδος, αλλά στην εξόφληση των ξένων τραπεζών που είχαν δανείσει βρώμικα την Ελλάδα κατά τους υποτιθέμενους καλούς καιρούς). Συνεχίζεται απεναντίας η συμβατικά ψηφισμένη από τους 220 βουλευτές μας εφαρμογή των κανόνων καταστροφής του Κοινωνικού Κράτους. Συνεχίζεται η υποβάθμισις της Βασικής Οικονομίας των ιδιωτών και των οικογενειών σε απλούς αγοραστές των προϊόντων που παράγει το παντοδύναμο σύστημα της (διεθνούς) Επιχειρηματικής Αγοράς με ελλιποβαρείς κανόνες ισότητος κατά την συναλλαγήν και με μή κοστολογούμενες δαπάνες περιβάλλοντος. Ο αρπαγείς πλούτος της χώρας δεν επιστρέφεται. Οι αρπαγείσες συντάξεις δεν επιστρέφονται.

- ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΥΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ; Δεν μπαίνουμε σε τίποτα τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοιο. Συνεχίζουμε τον καταστροφικό κατήφορο, που εκτός της τελειωτικής αφαιμάξεως των ανήμπορων ιδιωτών (αποτυχόντων "πολιτών") θα τους υποβιβάσει ολότελα σε πειθήνιους δέκτες των ορισμών της "αγοράς", με ανύπαρκτα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Στην ολοκλήρωση δηλαδή του σχεδίου των Μνημονίων.

ΑΛΛΑ ΤΩ ΟΝΤΙ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ! Η δυσπραγία στην οποία μπαίνουμε φέρνει μόνον την τεράστια κοινωνική αφύπνιση, την κατάρρευση του ψεύδους των λέξεων. Την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος των μπιστικών της δεξιάς, των σεμνοτυφούντων τιποτοπραγούντων του κέντρου, των προλογοδοσμένων ή μετααγορασμένων της αριστεράς.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΜΕΝ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΙΝ ΟΡΘΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΣ ΒΛΑΠΤΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΧΘΡΩΝ.

ΑΛΛΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ STATUS QUO, ΠΟΥ Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΗΣ LEHMAN BROTHERS ΘΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ. ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ.

Γράφει ο Τιπούρτης Τρύφωνας*

Το έβγαλε το διάγγελμα... Από την Ιθάκη... ωσάν τον πολυμήχανο Οδυσσέα...
αυτό που δεν ξέρω βέβαια είναι αν θεωρεί εαυτόν, βασιλιά της Ιθάκης και της Ελλάδος όλης...

Έπειτα από το περιβόητο αυτό  διάγγελμα, λοιπόν, περί τερματισμού των μνημονίων, κάνοντας την αναδρομή του, θέλω να κάνω και εγώ μία αναδρομή στο ... 
χθες και το σήμερα.

Στο χθες και το σήμερα, που το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μέρα με την ημέρα μειώνεται δραματικά.

Στο χθες και το σήμερα,  που το σύστημα εξουσίας εκπροσωπούμενο απ' την κυβέρνηση εκφράζει απολύτως τα συμφέροντα των τραπεζών, των δανειστών-τοκογλύφων, και των μη αιρετών "νταβατζήδων" των Βρυξελλών.

Στο χθες και το σήμερα, που κάθε μέρα ο πολίτης σπρώχνεται σε ακραίες καταστάσεις, και που το ίδιο το σύστημα εξουσίας μέσω της οικονομικής ασφυξίας, έντεχνα προκαλεί.

Στο χθες και το σήμερα, που η κυβέρνηση καθημερινά, ανακαλύπτει νέους φόρους, νέες απειλές, και νέα πρόστιμα και μηχανεύεται νέους τρόπους για να καταπατήσει όσες ελάχιστες ευνοϊκές ρυθμίσεις έχουν γίνει για τους πολίτες.

Στο χθες και το σήμερα, που είναι φανερό πως αυτή η πολιτική οδηγεί συνειδητά τους χρεώστες του κράτους και των τραπεζών -τους οποίους με δόλο κατάστησαν χρεώστες-, τους οδηγεί στην απώλεια της περιουσίας τους, και την κατάσχεση των εσόδων τους.

Στο χθες και το σήμερα, που το σχέδιο εξαθλίωσης ενός λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και μάλιστα με πλήρη συνείδηση από το πολιτικό σύστημα της χώρας, που αποτελείται από επαγγελματίες δολοφόνους.

Στο χθες και το σήμερα, που αν μη τι άλλο, ο ελληνικός λαός βρίσκεται εν μέσω μιας πλήρης εξέλιξης πολέμου εναντίον του. Εναντίον του, από προδότες πολιτικούς, οι οποίοι από ίδιο όφελος, για προσωπικό τους πλουτισμό, που προέρχεται από την νομή της εξουσίας, μακελεύουν το ίδιο τους το αίμα τους.

Στο χθες και το σήμερα, που η κατάσταση αυτή, με αρωγό έναν λαό υποταγμένο, ένα λαό ραγιά, θα φτάσει σύντομα στο απροχώρητο.

Στο χθες και το σήμερα, που ο αριστερός Αλ6ς Τσίπρας πρωτοστάτησε στην φασιστική απόφαση της ανατροπής της λαϊκής βούλησης, φοβούμενος οποιοδήποτε πρόβλημα στην Ελληνική κοινωνία, ή υποταγμένος και παραδομένος στις ορέξεις των νεοταξιτών φασιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του γκεμπελικού Σόιμπλε, της Ναζιστικής Μέρκελ, της νυφίτσας Ντάισελμπλουμ, και των μασόνων Γιουνκέρ και Σούλτς.

Πρωτοστάσησε, συνοδευόμενος από όλους τους υπόλοιπους αρχηγούς των πολιτικών αποκομμάτων, της αντιπολίτευσης.
Αυτών των ίδιων αποκομμάτων που ο Ελληνικός λαός, θα πάει στις επόμενες κάλπες να ψηφίσει.  
Αυτών των αποκομμάτων, που ένα από αυτά (βλέπε ΝΔ) άλλαξε αρχηγό και έβαλε έναν χειρότερο από εκείνον που είχε, και τώρα σύμφωνα πάντα με δημοσκοπήσεις, ο Ελληνικός λαός, δίνει προοπτική κυβέρνησης, μεγαλώνοντας στην πρόθεση ψήφου το ποσοστό που πήρε στις προηγούμενες εκλογές.

Έλληνες, πνευματικοί της Ευρώπης κηδεμόνες!

ΔΕΝ απογοητευόμαστε! Δεν τα παρατάμε! Μένουμε όρθιοι!

Όσο και να θέλουν να μας διαλύσουν σαν έθνος και σαν κράτος οι ξένοι εχθροί μας με τους ντόπιους προδότες, δεν μπορούν να το πετύχουν!

Όσο και να θέλουν να ξεφύγουν από εμάς, δεν μπορούν, γιατί χωρίς εμάς …δεν υπάρχουν!

Γιατί:

”Αξιοθαύμαστον όντως το ελληνικόν έθνος, όπερ επί χρονικού διαλείμματος εικοσιτεσσάρων αιώνων, υπήρξεν εν τοις γράμμασι και τω πολιτισμώ απαράμμιλον και ανυπέρβλητον πρότυπον.

Οι Έλληνες ελεύθεροι μεν όντες και αυτόνομοι, διέδοσαν την ελληνική παιδείαν ανά πάσαν την Ασίαν και την Λιβύην. Υπόδουλοι δε, εγένοντο πάλιν διδάσκαλοι των άλλων εθνών.

Επί τρεισκαιδέκα εκατονταετηρίδες, διέσωσαν ακμαίον και σχεδόν ειπείν αδιάκοπον την πνευματικήν αυτών ηγεμονίαν, επί ένδεκα πάλιν εκατονταετηρίδας επαιδαγώγησαν βαρβάρους ή απαιδεύτους λαούς. Επί των σταυροφοριών αι Ελληνικαί πόλεις, μεσταί περικαλλών κτιρίων, ναών και ευρυπέδων και παντοίων άλλων αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών ιδρυμάτων απέσπασαν τον θαυμασμόν των αξέστων και αφιλανθρώπων εκ της Εσπερίας αγωνιστών.

Επί τέλους δε, καθ' ήν χρόνου στιγμήν έμελλον να περιέλθωσιν εις ζυγόν βάρβαρον και να αποβάλλωσιν όνομα και ύπαρξιν, ανέπεμψαν την εσχάτην λάμψην σβεννυμένης φλογός, αποδείξαντες μεγαλοφυείς άνδρας, ανταξίους των παλαιών χρόνων, αλλά και μετά την πτώσιν αυτών φεύγοντες της πατρίδος τον όλεθρον, εγένοντο αύθις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ!''

Αυτά αναφέρονται στην εισαγωγή του έργου του Πλήθωνος, από τον σημαντικότερο Ιταλό ποιητή της Αναγεννήσεως, τον Λεοπάρντι (Δ. Θερειανού, βιογραφία Αδ. Κοραή, 1890).

Είμαστε εδώ! Ενώνουμε δυνάμεις! Ενημερωνόμαστε, πιστεύουμε, αγωνιζόμαστε, νικάμε!

Νίκος Ταμουρίδης                                                                                                

Αντιστράτηγος (ε.α)- Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ                    

Αντιπρόεδρος Ελεύθερης Πατρίδας

Περί της ενότητας του πατριωτικού χώρου

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επανέρχεται συχνά στις συζητήσεις το θέμα της ενότητας του «πατριωτικού» χώρου με βασικό αίτημα να συνενωθούν, με κάποια μορφή, οι πολιτικές δυνάμεις, όσες εντάσσονται σ’ αυτόν, ώστε να υπάρξει πιθανότητα εκπροσώπησης στην Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές. Πρόσφατα σχετικά, το ζήτημα επανήλθε με τις δηλώσεις για την δημιουργία ενός “πατριωτικού μετώπου” από κάποιο κόμμα που πρόκειται να ιδρύσουν μελλοντικά (!) οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Δ. Καμμένος και Τ. Μπαλτάκος.

Θεωρητικά, ουδείς λογικός πολίτης, που αυτοπροσδιορίζεται ως πατριώτης και τοποθετείται πολιτικά στον πατριωτικό χώρο, θα είχε αντίρρηση για μια σοβαρή εξέλιξη (και όχι πυροτεχνήματα όπως το προαναφερθέν) που θα οδηγούσε στην ενότητα. Δυστυχώς όμως, υπάρχει πάντοτε απόκλιση μεταξύ θεωρίας και πράξης με αποτέλεσμα, όταν απομακρυνόμαστε από την περιοχή των ευχολογίων και των αγαθών ή μη προθέσεων, να αναφύονται τα ουσιαστικά και πρακτικά προβλήματα, τα οποία δυσχεραίνουν αυτές τις προσπάθειες.

Ένα από τα πλέον σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν μεταξύ των διαφόρων σχηματισμών είναι το ποιος θα ηγηθεί, με απλά λόγια ποιος θα είναι «αρχηγός» και ενώ συμφωνούν πολιτικά, δεν προχωρούν στη σύμπηξη ενός γνήσιου πατριωτικού πόλου, γιατί προτάσσουν το "εγώ" έναντι του "εμείς" και της Πατρίδας. 

Ένα άλλο ζήτημα, που συνήθως αποσιωπάται, είναι το πώς προσδιορίζεται αυτός ο «χώρος» και με ποια κριτήρια. Υπάρχουν και άλλα πρακτικά θέματα, όπως για παράδειγμα ποια μορφή θα έχει αυτός ο πολιτικός φορέας, θα είναι ισότιμη συνεργασία «συνιστωσών» με στόχο μια εκλογική σύμπραξη ή ένα ενιαίο πολιτικό κόμμα στο οποίο θα ενταχθούν τα υπάρχοντα κόμματα, κινήσεις, ομάδες κλπ; Τέλος, ένα ακόμη ζητούμενο είναι η αξιολόγηση των υπαρχόντων σχημάτων με βάση την σοβαρότητά τους, αλλά και το «ειδικό βάρος» τους, καθώς και το ποιοι θα κάνουν αυτήν την αξιολόγηση.

Πιστεύουμε ότι μετά τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον καθένα ότι η υπόθεση «ενότητα του πατριωτικού χώρου» δεν είναι κάτι το απλό, ούτε κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα, πατώντας απλώς ένα «κουμπί». Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι στον χώρο αυτόν συνωθούνται άτομα με βεβαρυμένο πολιτικό παρελθόν, μικροαπατεώνες, διάφοροι γραφικοί τύποι, αλλά και διανοητικά διαταραγμένες προσωπικότητες, τότε ίσως αρχίσουν κάποιοι να προβληματίζονται όχι μόνον για το πώς θα μπορούσε να υπάρξει «ενότητα», αλλά και για την σκοπιμότητα μιας τέτοιου είδους ενότητας, η οποία είναι ηλίου φαεινότερον ότι στο μόνο που μπορεί να καταλήξει είναι το απόλυτο αδιέξοδο.

Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς!

*Του Βασίλη Τσαφαρίδη

Είναι γνωστό σε όλους μας πως ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, αλλά και ο μήνας της μεγάλης εορτής της Ορθοδοξίας μας, «Της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μας», το λεγόμενο ‘’ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ’’.

Με αφορμή λοιπόν της μεγάλης εορτής και ξεφυλλίζοντας σήμερα το αρχείο μου, η ματιά μου έπεσε σε ένα περιστατικό που περιγράφεται στην Λαογραφία του Γ. Μέγα, που ειλικρινά με συγκλόνισε για το πόσο επίκαιρο είναι στις ημέρες μας.

Λέει λοιπόν:

«Στα μαύρα χρόνια της κατοχής, τότε που συχνά δεν είχαμε ούτε μπουκιά ψωμί, μια γερόντισσα άναβε κάθε βράδυ το καντηλάκι της στην Παναγία. Όταν κάποιος την παρατήρησε, γιατί σπαταλά το πολύτιμο τότε σαν χρυσάφι λαδάκι, η γερόντισσα αποκρίθηκε: "Και με τι μούτρα θα της ζητήσω Χάρη"!

Θαύμασα για το φιλότιμο της γερόντισσας και συγχρόνως ένοιωσα ντροπή. Ντράπηκα γιατί ως Έλληνες ανέκαθεν είχαμε μια βαθιά λατρεία στην Παναγία μας, γιατί νοιώθουμε ότι είμαστε παιδιά Της και ότι είναι η Μητέρα μας. Τούτο το μαρτυρούν τα τόσα επίθετα που Της δώσαμε, τα τόσα εκκλησάκια και Ναούς που τα ονοματίσαμε με το όνομά Της, αλλά και την ζωγραφίσαμε και στις κόγχες των Ναών μας ως "Πλατυτέρα των Ουρανών" που μας αγκαλιάζει με στοργή και ως Μεσίτρια μας ανεβάζει στον ουρανό, όπου δεσπόζει ο Δημιουργός των απάντων Υιός Της.

Ντράπηκα στην κυριολεξία σκεπτόμενος το φιλότιμο της γερόντισσας και την αφιλοτιμία την δικιά μας, των πολιτών και των πολιτικών της σημερινής Ελλάδας. Η Παναγία μας ανέκαθεν ήταν η Προστάτης του Έθνους μας και της Πατρίδας μας, δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε αυτό. Αλήθεια, τι θα ήμασταν άραγε χωρίς την Παναγία μας που όλοι μας ως Λαός στις συμφορές και τις πίκρες μας την έχουμε ως Μάνα μας;

Χωρισμός Πολιτείας καί Ἐκκλησὶας;

*Τοῦ Χάρη Δημούτσου, δημοσιογράφου

Πολλές φορές ἔχει ἀκουστεῖ αὐτό τό «σύνθημα», σέ διάφορες ἐποχές, ἀλλά πάντα ἀπό μία συγκεκριμένη ἰδεολογική πλευρά. Τό σημαντικό εἶναι ὅ,τι ποτέ δέν διευκρινίζουν τί ἀκριβῶς ἐννοοῦν. Ὅπως στό δημοψήφισμα τοῦ 2015, δέν ἐξήγησαν τί εἶναι τό ΝΑΙ καί τί τό ΟΧΙ τό ὁποῖο μανιωδῶς ὑποστήριξαν, κατόπιν ἐφάρμοσαν μεγαλοπρεπῶς τό ΝΑΙ, καί οὔτε γάτα, οὔτε ζημιά.

Ἡ ἐνσυνείδητη ἀσάφεια, ἀφήνει τρία νοήματα: Α) Τό νά μήν παρεμβαίνουν οἱ ἐπίσκοποι στά κοινωνικά καί τά πολιτικά δρώμενα. Β) Νά μήν πληρώνεται ὁ Κλῆρος ἀπό τό κράτος καί Γ) Νά ἐπιβληθεῖ ἄθρησκο κράτος. Αὐτά εἶναι τρία διαφορετικά θέματα, στά ὁποῖα κάποιοι μπορεῖ νά βλέπουν θετικά τό ἕνα καί νά διαφωνοῦν κατηγορηματικά σέ ἄλλο, ἀλλά οἱ ἰθύνοντες ἠθελημένα ἀφήνουν αἰωρούμενο τό αἴτημα, ὤστε νά τά ἀθροίζουν ὅλα μαζί. Ἄς τά πάρουμε ὅμως μέ τήν σειρά:

Α) Ἐκκλησία σύμφωνα μέ τήν ἑλληνική γλῶσσα, εἶναι ἡ σύναξις τοῦ λαοῦ. Ἐπίσης κατά τήν χριστιανική ὁρολογία εἶναι, τό Σῶμα τῶν πιστῶν κλήρου καί λαοῦ. Ἄρα σέ χῶρες σέ συντριπτική πλειονότητα ὁμόδοξες καί ὁμόθρησκες, ὅπως ἡ δική μας, αὐτές οἱ ἔννοιες ταυτίζονται. Δηλαδή γιά παράδειγμα, οἱ συγκεντρώσεις ἀνά τήν κόσμο γιά τό σκοπιανό, εἶναι καθ’ ὁλοκληρίαν, φωνή τῆς ἐκκλησίας, καί ἄν ὑπάρχουν ἐπίσκοποι νά διαφωνοῦν, εἶναι ἀπόλυτη μειοψηφία τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας. Στήν κοινωνία βλέπουμε δημόσια πρόσωπα, ὄχι τῆς ἐνεργοῦ πολιτικῆς, νά παίρνουν θέση γιά ἄσχετα μέ τήν ἰδιότητά τους θέματα. Ἠθοποιοί, τραγουδιστές, ἀθλητές κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι προφανῶς ἐκπροσωποῦν τόν ἐαυτό τους, ἔχουν κάθε δικαίωμα νά ὁμιλοῦν περί παντός ἐπιστητοῦ, καί οἱ Μητροπολίτες οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀφιερώθεῖ σέ κάποιες ἀξίες, μέ τίς ὁποῖες συμφωνεῖ τεράστιο πλῆθος λαοῦ, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἐκφράζει γνώμη; Αὐτή λέγεται Δημοκρατία ἤ φασισμός; Τά δάφορα ἐπιμελητήρια ἔχουν συμβουλευτικό ρόλο. Γιατί δηλαδή δέν πρέπει νά ἐρωτᾶται ἡ Ἐκκλησία σέ κοινωνικά θέματα τήν στιγμή πού εἶναι ταγμένη νά ὑπερασπίζεται κάποιες ἀξίες;

«Στημένες» δημοσκοπήσεις και η χειραγώγηση των ψηφοφόρων

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Μια από τις συνήθεις εφαρμογές των πληροφοριακών πολέμων αποτελούν και οι αποκαλούμενες «εκστρατείες ή επιχειρήσεις παραπληροφόρησης» (Disinformation Campaign) με στόχο την χειραγώγηση ενός λαού εκ μέρους μιας Μεγάλης Δύναμης κατά κανόνα, για πολιτικούς, οικονομικούς, γεωστρατηγικούς και άλλους λόγους. Οι επιχειρήσεις αυτές πραγματοποιούνται κατά βάση μέσω των Μ.Μ.Ε. (Μέσων Μαζικής, όχι πλέον Ενημέρωσης, αλλά Εξαπάτησης, όπως έχουν καταντήσει τα λεγόμενα «Συστημικά Μέσα», Τηλεοράσεις, Ραδιόφωνα, Εφημερίδες κλπ), τα οποία μέσω παραπειστικών ή και εντελώς ψευδών ειδήσεων, στοχεύουν στην χειραγώγηση των πολιτών και την διαμόρφωση θέσεων, απόψεων, αντιλήψεων και πολιτικής συνείδησης, που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Εξουσιαστών και του Συστήματος.
Σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, οι επιχειρήσεις διαμόρφωσης της κοινής γνώμης από το τοπικό Πλέγμα Εξουσίας, αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο τόσο στα ΜΜΕ, όσο και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου τα fake news δηλ. οι ψεύτικες, κατασκευασμένες ειδήσεις, εμφανίζονται παντού.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και μια «είδηση» που εμφανίστηκε στις 04-8-2018 στο portal: in.gr του διαβόητου Δημοσιογραφικού Οργανισμού (άλλοτε) Λαμπράκη – Δ.Ο.Λ. (εξ ου και ΔΟΛιο συγκρότημα) και νυν Μαρινάκη (βασικού υποστηρικτή του Κυριάκου Μητσοτάκη), από τα πιο γνωστά συστημικά μέσα, που επί δεκαετίες διαμόρφωναν πολιτικές συνειδήσεις και «δημοφιλείς» απόψεις στις μάζες, μια και τα «εργαλεία» του Συγκροτήματος (εφημερίδες, περιοδικά και κάθε είδους έντυπα, στα οποία προστέθηκε τα τελευταία χρόνια και το αμαρτωλό τηλεοπτικό κανάλι MEGA) τα παρακολουθούσαν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Η «είδηση» είχε τον τίτλο: «Πολιτική κατάρρευση: Κάτω από 12% ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε 1% οι ΑΝΕΛ», όπου, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι: