Του Κώστα Μηνάογλου, δασκάλου-θεολόγου

Η περίπτωση του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα ανασύρει από τη μνήμη μου την περίπτωση του Βορειοηπειρώτη φυγάδα Ηλία Λέκκα όπου δραπέτευσε τον Απρίλιο του 1982 μαζί με τον αδελφό του και τον θείο του από τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα του Ενβέρ Χότζα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη το 1982 ως δευτεροετής φοιτητής της οικείας παιδαγωγικής Ακαδημίας. Από το καλοκαίρι είχε κυκλοφορήσει έντονα η είδηση και είχε γίνει γνωστή στους χριστιανικούς κύκλους η φυγή - δραπέτευση τριών Ελλήνων Βορειοηπειρωτών από την Αλβανία προς την Ελλάδα.

Η είδηση δεν έπεσε ως κεραυνός σε όλους εμάς που ζούσαμε στους κόλπους της Εκκλησίας και γνωρίζαμε λίγο πολύ από τους αγώνες της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) και από τα φλογερά κηρύγματα του τότε ιδρυτή και εμπνευστή της ΣΦΕΒΑ Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού για την κατάσταση που επικρατούσε στα χωριά της βορείου Ηπείρου.

Η επιθυμία πολλών ήταν έκδηλη για μια παρουσίαση - ενημέρωση της όλης κατάστασης στο ευρύτερο κοινό της Θεσσαλονίκης από τους φυγάδες Βορειοηπειρώτες. Πράγματι η επιθυμία εισακούσθηκε και ορίστηκε να πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση για τις 12 Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 7 μ.μ. με προσκαλεσμένο και ομιλητή τον Ηλία Λέκκα. Η ομιλία έλαβε χώρα στον κινηματογράφο ¨ΑΝΑΤΟΛΙΑ¨ απέναντι από την Καμάρα όπου σήμερα στεγάζεται το βιβλιοπωλείο ¨ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ¨.

Περί Πολυτεχνείου και άλλων τινών…

 "Ζωντόβολα μη φοβάσθε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Η Αλήθεια δεν σκοτώνει, τα ΨΕΜΜΑΤΑ καταθάπτουν τους Λαούς" Περικλής Γιαννόπουλος (1870-1910)

Ποτέ μια γενιά δεν κόστισε τόσα πολλά στις επόμενες όσο αυτή του Πολυτεχνείου...

Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να υποθηκεύσει το μέλλον τόσο πολλών όσο αυτή του Πολυτεχνείου... 

Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να διαλύσει τους θεσμούς, τις αξίες, τα ιδανικά και τις κοινωνικές δομές ενός λαού τόσο γρήγορα όσο αυτή του Πολυτεχνείου...
Ποτέ μια γενιά δεν έβγαλε τόσους ψευτο-επαναστάτες και ψευτο-προοδευτικούς, τόσους αεριτζήδες και λαμόγια, όσο αυτή του Πολυτεχνείου... 
Ποτέ μια γενιά, από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους, δεν κατάφερε να παραδώσει την χώρα στην επόμενη γενιά σε χειρότερη κατάσταση, εκτός από αυτή του Πολυτεχνείου... 
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να κόψει τα όνειρα των επόμενων γενιών, εκτός από αυτή του Πολυτεχνείου
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε τόσα λίγα ενώ της προσφέρθηκαν τόσα πολλά, όσο αυτή του Πολυτεχνείου...
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να ξεγελάσει την Ιστορία τόσο εύκολα όσο αυτή του Πολυτεχνείου...

Π.Τ.

Η νοθεία

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ (Αρχιτέκτων, επ. καθηγητής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)

Εφημ. "Ελευθεροτυπία" της 9/2/2011

Η «γενιά του Πολυτεχνείου» επελέγη για να πάρει πίσω ό,τι η ίδια κέρδισε: την κουλτούρα της σύμπνοιας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, του πολιτικού ασύλου, της κριτικής ευφυΐας.

Γεννημένη από την Αριστερά, θανατώνει τα τελευταία υπολείμματα της εξασθενημένης Αριστεράς. Από το λόγο που συρράπτει το στρατηγό Τσακαλώτο και τον αντάρτη Βαφειάδη σε μια υπερπαραταξιακή, τηλεοπτική εξυπνάδα, καταλήγει σήμερα να εκφωνεί έναν εμφυλιοπολεμικό λόγο, τάχα μου νομιμότητας, τάχα μου επανόδου στην τίμια τάξη, στο άσπρο και ενάρετο αγαθό ενός βλάσφημου οικονομισμού.

Η Σχολή των Αθηνών                                                                     (Πλάτων και Αριστοτέλης)

Στη Ρώμη, στην Αίθουσα των Υπογραφών του Βατικανού, υπάρχει μια πραγματικά ξεχωριστή τοιχογραφία ανυπέρβλητης αισθητικής και αρχιτεκτονικής συμμετρίας. Η καλλιτεχνική αυτή δημιουργία του 1510 μ.Χ. ανήκει στον μεγάλο ιταλό ζωγράφο και αρχιτέκτονα Ραφαήλ και αποτελεί αφιέρωση στο πνεύμα της αρχαίας ελληνικής διανόησης, συνδυάζοντας την συμβατότητα και αρμονία-ισορροπία μεταξύ της χριστιανικής διδασκαλίας και της ελληνικής φιλοσοφίας.

Στο κέντρο της τοιχογραφίας δεσπόζουν οι κορυφές της παγκόσμιας φιλοσοφίας, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Αριστερά βρίσκεται ο Πλάτων, μια θαυμάσια γηραιά φυσιογνωμία, που με το δάκτυλο του δεξιού του χεριού δείχνει προς τον ουρανό, την κατοικία του θείου και των ιδεών, κρατώντας στο αριστερό χέρι το έργο του "Τίμαιος". Δεξιά ο Αριστοτέλης, μια ώριμη και δυναμική ανδρική μορφή που με το δεξί του χέρι δείχνει προς την γη, στον κόσμο της λογικής και των φαινομένων, ενώ στο αριστερό του χέρι κρατάει το δικό του έργο "Ηθικά Νικομάχεια" (ορισμός των δυο έργων στο τέλος).

Εθνικός πόνος, αγανάκτηση, πατριωτικός θυμός! Η Βόρειος Ήπειρος ξανασταυρώνεται! Η ελληνικότατη αυτή περιοχή, που 3 φορές ελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό και μια φορά αυτονομήθηκε με τον αγώνα των ιδίων Βορειοηπειρωτών, σήμερα υφίσταται και πάλι τα δεινά της οδυνηρής σκλαβιάς.

Η Αλβανία, αντί να ευγνωμονεί αιωνίως την Ελλάδα που όταν κινδύνευε με απόλυτη διάλυση σώθηκε καθώς η χώρα μας βοήθησε παντοιοτρόπως και δέχθηκε στους κόλπους της εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, τώρα προκαλεί την χώρα μας και παράλληλα καταπατεί βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα εις βάρος των Βορειοηπειρωτών αδερφών μας.

Δημιουργεί κατά το δοκούν ειδικές μειονοτικές ζώνες αποκλείοντας τους Βορειοηπειρώτες από τα προνόμια τους στην παιδεία, στη θρησκεία και στον πολιτισμό. Κάνει διοικητικές μεταρρυθμίσεις με ύπουλο σκοπό τον αποκλεισμό των Βορειοηπειρωτών από την τοπική αυτοδιοίκηση. Καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταφέρει Μουσουλμάνους έποικους από τον Βορρά στον Ελληνικό Νότο και με διάφορα ''τερτίπια'' παίρνει τις περιουσίες των Ελλήνων. Διανέμει την εξωτερική οικονομική βοήθεια που λαμβάνει (και από την Ελλάδα) ανισομερώς εις βάρος των πατριωτών μας, τους αποκλείει από τη δημόσια διοίκηση, δεν τους επιτρέπει την ελεύθερη εθνική τους έκφραση και διώκει βάναυσα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Επιπλέον, δολοφονεί αδέρφια μας ομογενείς που κατά την άποψή της «ενοχλούν» με τον Ελληνισμό τους!

Μοιραίως το βλέμμα μας στρέφεται προς τη μητέρα Ελλάδα. Που είσαι μάννα Ελλάς; Που είσαι και δεν δακρύζεις μάννα μου Ελλάς, που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς;

Τι ζητούν τα παιδιά σου και τι τους δίδεις; Ζητούν άρτον και λαμβάνουν πέτραν, ζητούν ιχθύν και λαμβάνουν όφιν, ζητούν ζωήν και λαμβάνουν θάνατον, ζητούν ελευθερίαν και λαμβάνουν δουλείαν, ζητούν αρχάγγελον και τους στέλλεται δαίμων, ζητούν βοήθειαν και τους στρέφονται νώτα!

Δυστυχώς, η επίσημη Ελλάδα κοιτάζει με απλανές βλέμμα, χωρίς ίχνος εθνικής ευαισθησίας, χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς πολιτική, χωρίς διπλωματία, χωρίς ουσιαστικά καμία αντίδραση. Τα θυσιάζει όλα στο βωμό της μαρξιστικής διεθνιστικής ιδεοληψίας και της δήθεν φιλίας των λαών.

Ας μη τρέφουμε αυταπάτες! Πάντοτε, στη μακραίωνη ιστορία αυτού του πλανήτη, ''οι ισχυροί πράττουν ότι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υποχωρούν όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους''!

Ο μεγάλος Κινέζος στρατηγός-συγγραφέας Σουν Τσου έχει πει: ''Το αήττητο είναι θέμα άμυνας. Η νίκη είναι θέμα επίθεσης''. Χωρίς επίθεση, σε ένα πόλεμο (θερμό, πολιτικό, οικονομικό, διπλωματικό), όταν συνεχώς αμύνεσαι, δεν κερδίζεις τίποτε.

Η εξωτερική πολιτική, επομένως, σε ένα κόσμο που μόνο ειρηνικός δεν είναι, επιβάλλεται να είναι αποκλειστικά επιθετική! Αυτό κάνει η Τουρκία (και ότι κερδίσει), αυτό κάνει και η Αλβανία. Επιτίθενται συνέχεια, βάζοντας όσα περισσότερα θέματα μπορούν στο διπλωματικό τραπέζι.

Αντιθέτως, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι προκλητικά και φοβικά αμυντική, με το ανύπαρκτο δόγμα ''δεν διεκδικούμε τίποτε''.

Η Ελλάδα επιβάλλεται άμεσα:

Να χαράξει Εθνική Στρατηγική για την Βόρειο Ήπειρο, που θα οριοθετεί το «εθνικώς απαράβατο και απαραβίαστο», πέραν του οποίου ουδείς δικαιούται να προβαίνει σε διαπραγμάτευση, πολύ περισσότερο σε παραχώρηση.

Να θέσει στους διεθνείς Οργανισμούς το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914, το οποίο εκκρεμεί, με το συνακόλουθο αίτημα της αναγνώρισης της Αυτονομίας για την πολύπαθη Βόρειο Ήπειρο.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

*Του Ηλία Σταμπολιάδη, καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης

Εμάς τους Έλληνες, οι σκοτεινές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης μας έχουν βάλει στο στόχαστρο διότι είμαστε φορείς του ορθού λόγου τον οποίον κληρονομήσαμε από τους αρχαίους προγόνους και την ορθόδοξη μας παράδοση και που μας επιτρέπει να διακρίνουμε την αληθινή δημοκρατία, δικαιοσύνη και ελευθερία από αντίστοιχα ψεύτικα μορφώματα.  Απροκάλυπτα πλέον επιδιώκουν την εξάλειψη κάθε ανθρώπινης αξίας και την μετατροπή των πολιτών όλου του κόσμου σε καταναλωτικές και παραγωγικές μονάδες χωρίς ιδεώδη, χωρίς πατρίδα και χωρίς θεό άλλον από το χρήμα. 

Εάν καταφέρουν να μας εξαλείψουν θα ανοίξει για αυτούς ο δρόμος για την υποταγή όλης της ανθρωπότητας που θα στερείται πλέον το υπόδειγμα  του τρόπου ανθρώπινης και ελεύθερης διαβίωσης. Τον αφανισμό μας τον σχεδιάζουν όχι μόνο με άδικα οικονομικά μέτρα εις βάρος μας αλλά κυρίως με την αλλοίωση της γλώσσας, την αποκοπή από την ιστορία μας καθώς και την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας που μεθοδεύουν μέσω ενός άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος και των μέσων σύγχρονης προπαγάνδας. Τώρα πλέον έχουν βάλει σε εφαρμογή ακόμη και τον βιολογικό μας αφανισμό που επιφέρει η φυγή των νέων, η υπογεννητικότητα και η βίαιη αντικατάσταση μας με ανθρώπους, ξένους προς τις αξίες και τα ήθη που συντηρούμε όσο υπάρχουμε.

Όλα αυτά τα κατορθώνουν με το ξένο προς την ελληνική παράδοση κοινοβουλευτικό σύστημα και με μία πελατειακή κομματοκρατία που συντηρείται από διεφθαρμένους πολιτικούς άρχοντες οι οποίοι, ασχέτως κόμματος και παρά την μεταξύ τους σιχαμένη αντιπαράθεση, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα αντίθετα προς το συμφέρον του λαού και της πατρίδας μας.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουν δημιουργήσει σε πολλούς από εμάς ένα πνεύμα απογοήτευσης ή και ηττοπάθειας καθόσον πολλοί τείνουν να πιστεύουν πως ότι και να κάνουμε πάντα γίνεται αυτό που θέλουν οι μεγάλοι. Με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία  πολλοί συμπατριώτες μας ψηφίζουν κάποιο από τα υπάρχοντα διεφθαρμένα κόμματα είτε από εκδίκηση προς το προηγούμενο που αθέτησε τις υποσχέσεις του ή ελπίζοντας σε μία θέση εργασίας ή την ικανοποίηση κάποιου ρουσφετιού μιας και στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει πρακτική διαφορά μεταξύ «προοδευτικών» και «συντηρητικών» κομμάτων διότι όλα είναι υποταγμένα στις ίδιες ξένες δυνάμεις παρά την μεταξύ τους φαγωμάρα για το ποιός θα εξυπηρετήσει καλύτερα τους εντολείς του  στην συντελούμενη εθνική μας παρακμή.

Δυστυχώς οι εκτός κοινοβουλίου αποκαλούμενες ως πατριωτικές ομάδες δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να συνταχθούν σε έναν κοινό αγώνα, αφενός εξαιτίας των μεταξύ τους ιδιοτελών διαφορών και αφετέρου λόγω διασπαστικών ενεργειών του συστήματος αλλά κυρίως λόγω της αδυναμίας τους να έχουν βήμα προς το ευρύ κοινό καθόσον τα μέσα ΜΜΕ ελέγχονται από το ίδιο το σύστημα.

Δεν φοβάμαι!

Δεν σε φοβάμαι Τούρκε! Κι ας εξοπλίζεσαι. Κι ας απειλείς. Κι ας είσαι πολλαπλάσιος από εμάς.

Γιατί οι μικροί αριθμοί ποτέ δεν τρόμαξαν τη χώρα μας. Γιατί πάνω απ' όλα  των συνόρων οι βιγλάτορες στηρίζονται στην ευψυχία τους!

Γιατί οι οθωμανικές απειλές ποτέ δεν μας πτόησαν. Γιατί έχουμε δυο ανίκητα όπλα στο οπλοστάσιό μας. Την αγάπη σ' αυτό που λέμε Ελλάδα και την πίστη σ' αυτό που καλούμε Ορθοδοξία!

Γιατί ότι και να κάνεις στην Πατρίδα μου πόδι δεν θα πατήσεις. Και στην Πόλη, στην Αγια-Σοφιά θα ξαναχτυπήσουν οι καμπάνες!

Δεν φοβάμαι!

Δεν σε φοβάμαι Φράγκε! Μη μου κουνάς εμένα το δάκτυλο!

Γιατί σ’ αυτή εδώ τη γωνιά της Ευρώπης ξέρουμε να δίνουμε καλά μαθήματα στους υπερόπτες, στους φασίστες και στους ναζί!

Γιατί τούτο δω το χώμα είναι ποτισμένο από μαρτύρων και ηρώων αίμα!

Γιατί  το χρήμα και το μέγεθος ποτέ δεν είχαν σημασία για τους Έλληνες κι οι παππούδες μας «χρυσοφόρων ξένων εστόρεσαν δύναμιν»!

Γιατί και τώρα στον γηρασμένο τόπο σου έρχονται τα παιδιά μας και σε ξανανιώνουν σπέρνοντας νιότη, γνώση και Ελλάδα!

Η τέχνη της Διαλεκτικής!

Άλλη μια ελληνική νοητική τέχνη! Άλλη μια απόδειξη της ελληνικής πνευματικής ανωτερότητας! Ας δούμε πως ορίζεται αυτή η εκπληκτική τέχνη του λόγου και πως προσεγγίζεται από σημαντικότατες προσωπικότητες!

Γενικά

Η διαλεκτική είναι η τέχνη εξεύρεσης της αλήθειας και προέρχεται από την ελληνική λέξη ''διαλέγομαι'', που σημαίνει ''διεξάγω συζήτηση''.

Σε ένα ιδανικό κόσμο ο διάλογος και η αντιπαράθεση θα είχαν ως σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας. Στον πραγματικό μας κόσμο, που κάθε άλλο παρά ιδανικός είναι, οι άνθρωποι επιδιώκουν να επικρατήσουν, άσχετα με το ποια είναι η αλήθεια.

Η ιδιοτέλεια είναι ισχυρότερο κίνητρο από τον αλτρουισμό. Έτσι ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα η τέχνη της ρητορικής, η τεχνική δηλαδή του να επικρατήσει κάποιος σε μια αντιπαράθεση ανεξάρτητα από την αλήθεια. Εκείνοι που επινόησαν αυτή την τέχνη ήσαν οι σοφιστές.

Σωκράτης-Πλάτωνας

Δίδασκαν ότι Διαλεκτική είναι η ειλικρινής έρευνα, μέσω συζήτησης, ερωτήσεων-απαντήσεων και σύγκρουσης αντιθέτων απόψεων, με στόχο την αλήθεια.

Απεχθάνονταν τους σοφιστές, διότι δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια, και ακόμη χειρότερα, αμείβονταν για να διδάξουν τα τεχνάσματά τους (τις γνωστές σοφιστείες).

Αριστοτέλης

Λογική είναι η θεωρία ή η μέθοδος για να καταλήγει κανείς σε αληθή συμπεράσματα.

Διαλεκτική είναι η μέθοδος για να φτάνει κανείς σε αποδεκτά συμπεράσματα, τα οποία δε προϋποτίθεται ότι είναι αληθή ή αναληθή. Ουσιαστικά είναι η τέχνη της κατάκτησης της φαινομενικής αλήθειας.

Εριστική είναι η μέθοδος κατά την οποία το συμπέρασμα είναι ορθό, ενώ οι προκείμενες (τα δεδομένα από τα οποία συνάχθηκε) είναι αναληθείς (φαινομενικά αληθεύουν).

Σοφιστική είναι η μέθοδος όπου το συμπέρασμα είναι αναληθές, παρόλο που μοιάζει αληθές.

Μακιαβέλλι

Πίστευε και μυούσε τους άλλους στην σκοτεινή τέχνη της ανειλικρινούς επιχειρηματολογίας.

Συμβουλές που έδινε: Να επωφελείσαι από κάθε στιγμή αδυναμίας των συνανθρώπων να σου επιτεθούν, και να επιτίθεσαι, αλλιώς θα κάνουν αυτοί το ίδιο σε σένα. Έτσι σε κάθε αντιπαράθεση να μην δέχεσαι το δίκαιο του αντιπάλου, γιατί κι αυτός θα κάνει το ίδιο.

Σοπενχάουερ

(Εριστική) διαλεκτική ή τέχνη της αντιπαράθεσης, είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς έτσι ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκαιο είτε άδικο. Είναι η τέχνη του πνευματικού διαξιφισμού με σκοπό την επικράτηση σε μια αντιπαράθεση.

Η προσπάθεια επικράτησης (ανεξάρτητα από την αλήθεια), οφείλεται στην εγγενή ποταπότητα της ανθρώπινης φύσης, η οποία απορρέει από μια έμφυτη ματαιοδοξία. Η ματαιοδοξία πάντοτε υπερτερεί της αλήθειας και συνοδεύεται από φλυαρία και εγγενή ανειλικρίνεια.

Σε κάθε περίπτωση, ο πειρασμός της ανειλικρίνειας είναι μεγάλος. Η αδυναμία της σκέψης μας συμπληρώνει τη διαστροφή της βούλησής μας.

Η συντακτική Ομάδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ο Αριστοτέλης, ο μέγιστος των φιλοσόφων όλων των εποχών, στο έργο του ''Ηθικά- Νικομάχεια'' συνδέει απόλυτα τη ζωή μας με την ευτυχία, την οποία προσεγγίζει με ένα πολύ απλό και μαθηματικό τρόπο. Τι μας λέει λοιπόν:

Σκοπός της ζωής μας είναι η ευτυχία (ευδαιμονία) και μέσον για την επιδίωξη της ευτυχίας είναι η αρετή.                                       

Τί είναι αρετή; Είναι μόνιμη δεξιότητα της ψυχής, κατακτημένη με άσκηση. Εστιάζει στην επιλογή του μέτρου, δηλαδή της μεσότητας αντί των άκρων (έλλειψη - υπερβολή), ενώ πράξεις αρετής είναι μόνο οι συνειδητές πράξεις.

Οι αρετές χωρίζονται σε πρακτικές ή ηθικές (ανδρεία, φρονιμάδα, γενναιοδωρία, μεγαλοπρέπεια, μεγαλοψυχία, πραότητα, ντροπή και δικαιοσύνη) και σε πνευματικές ή διανοητικές (φρόνηση, σοφία, ευστοχία -στη σκέψη και στην απόφαση- και φιλία). 

Η φρόνηση είναι η πιο βασική αρετή, οδηγεί με τις άλλες αρετές σε δράση, η δε δράση είναι βασικό γνώρισμα της ζωής. 

Πως γίνεται η κατάκτηση της αρετής; Προϋποθέτει φύση κανονική, μάθηση σωστή και άσκηση επίμονη και μακροχρόνια. Από τη φύση μας δεν είμαστε ούτε καλοί ούτε κακοί. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα βιώσουμε από τα πρώτα μας χρόνια, στην οικογένεια και στο σχολείο. Μεγάλος είναι ο ρόλος της σωστής αγωγής. Από την εφηβεία και μετά βελτιώνουμε τον εαυτό μας νικώντας τον! 

Πως φτάνουμε στην ευτυχία; Για να φτάσει κανείς στην ευτυχία απαιτείται η προσπάθεια του ιδίου του ατόμου και η συμμετοχή του Θείου. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που ενεργεί πάντα σύμφωνα με την αρετή, κατέχει παράλληλα ορισμένα εξωτερικά αγαθά και έχει φτάσει σε πνευματική ωριμότητα. 

Συμπέρασμα: Θέλουμε στη ζωή μας να είμαστε ευτυχισμένοι; Επιβάλλεται να έχουμε όσες περισσότερες αρετές μπορούμε. Η επιλογή είναι δική μας!

 Συντακτική Ομάδα της Ελεύθερης Πατρίδας

Άρθρο του

Αντιστράτηγος (ε.α) Νικόλαος Ταμουρίδης Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιπρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

''Το Ελληνικόν, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον'', διατράνωνε από την αρχαία εποχή ο Ηρόδοτος, στοιχειοθετώντας τα τέσσερα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι δομημένο διαχρονικά το Ελληνικό Έθνος. Δηλαδή, την κοινή καταγωγή και γλώσσα, την ίδια θρησκεία, και τα κοινά ήθη και έθιμα (πολιτιστική κληρονομιά).

Τι είναι όμως έθνος; Αντλώντας στοιχεία από ελληνικά και ξένα λεξικά, συμπεραίνουμε ότι όλα σχεδόν συμφωνούν πως, έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα και θρησκεία, κοινά ιδεώδη και κοινή εθνική συνείδηση.

Το Έθνος αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι το πιο ισχυρό στοιχείο ύπαρξης και παραγωγής πολιτισμού εκ μέρους των λαών. Έτσι, νομοτελειακά, στο διάβα της ιστορίας, όταν αυτή η αντικειμενικότητα αγνοήθηκε και δημιουργήθηκαν τα πολυεθνικά κράτη και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν.

Η Κυβέρνηση, ως γνωστόν, υπέγραψε διμερή-διεθνή συμφωνία με την οποία παραχωρεί το ιερό όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, παραχωρώντας παράλληλα την δυνατότητα ύπαρξης ξεχωριστής μακεδονικής εθνότητας και μακεδονικής γλώσσας.

Όλοι ξέρουμε (και όλοι οι ξένοι που γνωρίζουν, ξέρουν), ότι ούτε μακεδονική εθνότητα υπήρξε ποτέ, αλλά οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες (εστίν ουν Ελλάς και η Μακεδονία, έγραψε ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων), αλλά ούτε και μακεδονική γλώσσα, αφού οι Μακεδόνες εκείνη την εποχή έγραφαν και μιλούσαν ελληνικά.

Το όνομα επομένως είναι αυτό που έχει σημασία, αφού χωρίς το όνομα δεν μπορούν οι Σκοπιανοί να ισχυριστούν τίποτε για εθνότητα και γλώσσα, ούτε βέβαια να έχουν τις ανιστόρητες επεκτατικές βλέψεις στην Μακεδονία μας.