Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και ψάχνω πάλι στις σελίδες των Χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για να βρω λίγη από την χαμένη μαγεία της μεγάλης γιορτής.

Ο ωμός υλισμός, ο άκρατος καταναλωτισμός, ο ουτοπικός κοσμοπολιτισμός και η αυτοκαταστροφική προθυμία με την οποία υιοθετούνται εκ μέρους των σύγχρονων Ελλήνων όλες οι δοξασίες οι οποίες αντικρούουν την παράδοση έχει σαρώσει θεσμούς και ιδέες αιώνιες. Χάθηκε το άρωμα από τα λουλούδια μας, χάθηκε και η ευαισθησία από τις ψυχές μας. Έτσι καμία ευωδία πνευματική δεν μπορεί να μας αγγίξει πλέον. Μόνο η τσίκνα από τα σύγχρονα ειδωλόθυτα που μας σερβίρει απλόχερα η Νέα Εποχή μπορεί να διεγείρει τις απονεκρωμένες αισθήσεις μας.

Χρόνια τώρα μέσα στα σχολεία στέλναμε μηνύματα ελληνικά, χριστιανικά, ορθόδοξα. Τον τελευταίο καιρό όλο και περικόπτονται κι αυτά.
Ο λόγος για τη τελευταία ημέρα προ των διακοπών των Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, πραγματοποιούνταν εορταστικές εκδηλώσεις με θεατρικές παραστάσεις, τραγούδια και κάλαντα όλου του δωδεκαημέρου. Τα παιδιά ερχόντουσαν χωρίς τσάντες, περιποιημένα, με καλά ρούχα και με τη συνοδεία των γονέων και κηδεμόνων τους παρακολουθούσαν την χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που την παρουσίαζε μία ή δύο τάξεις με τη βοήθεια των δασκάλων τους. Μετά το πέρας της εκδήλωσης και αφού έπαιρναν το καθιερωμένο κέρασμα - προσφορά του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, τα παιδιά αποχωρούσαν από το σχολείο. Έτσι δινόταν επισημότητα και μεταφερόταν στα παιδιά το αίσθημα της μεγάλης χριστιανικής εορτής που θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες.

Από τους: Γιάννη Αργυρόπουλο, PhD., Τεχνικό Στέλεχος, AT&T, Σταύρο Αναγνωστόπουλο, Ομότιμο Καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών και Τάσο Νικολαΐδη, Ομότιμο Καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης-Μέλος του European Research Council

«Τι κάνεις εκεί; Χτίζεις στη χαράδρα; Θα πέσει το νερό στο δικό μας χωράφι!»

Η φράση αυτή θα μπορούσε να είναι σύγχρονη, αλλά είναι περίπου δυόμιση χιλιάδων χρόνων. Είναι από ένα δικανικό λόγο του Δημοσθένη («Πρὸς Καλλικλέα Περὶ Χωρίου Βλάβης»). Σε έναν τόπο πυκνοκατοικημένο, κάποιοι πάντα θα προσπαθούν να αξιοποιήσουν κάθε σπιθαμή γης, χτίζοντας ακόμα και σε χαράδρες.

Με την ανοικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας, αυτό συνέβη αναρίθμητες φορές. Σε συνδυασμό με την έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού, νομικού πλαισίου, αλλά και πολλές φορές την μη εφαρμογή του, κοίτες ποταμών και χειμάρρων χτίστηκαν ανεξέλεγκτα. Κατά συνέπεια, σε κάθε δυνατή βροχή προκαλούνται διάφορες καταστροφές σε υποδομές και σπίτια, χρειάζεται η επέμβαση της πυροσβεστικής, και σε ακραίες περιπτώσεις θρηνούμε θύματα. Την αισχρή τριτοκοσμική αυτή κατάσταση συμπληρώνει και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμένων σε κοίτες χειμάρρων που δεν θα έπρεπε να είχε γίνει, παγιώνοντας την κατάσταση, και δυσχεραίνοντας κάθε προτεινόμενη λύση.

Άρθρο του Σταύρου Αναγνωστόπουλου
Oμότιμου καθηγητή Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών

Η πρόσφατη τραγωδία με τους 22 νεκρούς από τις πλημμύρες στη Μάνδρα Αττικής, φέρνει για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης μακροπρόθεσμου σχεδιασμού της ελληνικής πολιτείας για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.

Στην Ελλάδα η μεγαλύτερη απειλή κατά της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας προέρχεται από τους σεισμούς. Για σύγκριση με τους 22 νεκρούς των πρόσφατων πλημμυρών, οι νεκροί από τους σημαντικότερους σεισμούς των τελευταίων 60 ετών περίπου ήταν πολύ περισσότεροι (βλ. πίνακα). Και ενώ ένα βασικό βήμα για αποφυγή σεισμικών καταστροφών έχει γίνει με τον εκσυγχρονισμό των κανονισμών μας, το μεγάλο πρόβλημα της σεισμικής ασφάλειας των παλιότερων οικοδομών παραμένει. Από αυτές, τον μεγαλύτερο κίνδυνο και τις μεγαλύτερες συνέπειες από τυχόν αστοχία τους αντιμετωπίζουν οι πολυκατοικίες με πιλοτή που κατασκευάστηκαν πριν την πρώτη αναβάθμιση των κανονισμών μας (1984).

Γράφει ο Ηλίας Ευαγγελόπουλος

Είναι γεγονός ότι η θέση της πατρίδας μας στην κλίμακα της παγκόσμιας γεωπολιτικής ισχύος, συνεχώς εξασθενεί αφού από το: “ως κράτος ανήκουμε εις την δύση” έχουμε πλέον γίνει προτεκτοράτο της δύσης. Σε αυτό συνετέλεσε και η είσοδος της χώρας στην εποχή του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων που με τη σειρά τους οδήγησαν στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας και στην δημιουργία σχέσης, όχι ισότιμου μέλους μέσα στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά παρακατιανού, εξαρτημένου και πλήρως διοικούμενου και ελεγχόμενου απ’ αυτήν.

Σίγουρα τα ισχυρά κράτη του κόσμου επιδιώκουν όπως είναι φυσικό πάντα τα συμφέροντά τους όμως διευκολύνονται στα σχέδια τους και από τα κάθε λογής εγχώρια γιουσουφάκια που πρόθυμα φροντίζουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους έναντι προσωπικών φιλοδοξιών και ανταλλαγμάτων.

''Πόλεμος πατήρ πάντων'', διατράνωνε ο Ηράκλειτος, δείχνοντας ότι μέσα από την αιώνια πάλη ιδεών, ανθρώπων, πόλεων, κρατών και συμμαχιών ρυθμίζονται και ανανεώνονται τα πάντα.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα μας δέχεται ένα ιδιότυπο, πολυμέτωπο και πολυεπίπεδο πόλεμο. Κατά βάση πολιτικό, αλλά και οικονομικό και κοινωνικό. Ο πνευματικός πόλεμος έχει εδώ και δεκαετίες αρχίσει εκ των έσω και ισοπεδώνει κάθε έννοια προόδου.

Η πνευματική σύγχυση στη χώρα μας, γεγονός που αποτελεί το μέγιστο των προβλημάτων που μας ταλανίζουν, είναι αποτέλεσμα της σταδιακής ιδεολογικής επικράτησης μιας χαμαιλεόντιας ανθελληνικής και αντίχριστης νομενκλατούρας της ''αριστεράς και της προόδου'' κατά της πατριωτικής παράταξης, της ψευδεπίγραφα εκπροσωπούμενης δεκαετίες τώρα από αποπροσανατολισμένες ιδεολογικά δυνάμεις.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια θλιβερή πραγματικότητα. Μια αξιοσημείωτη σημαντική μεταβολή στα θεμέλια της κοινωνίας μας παρατηρείται καθώς πραγματοποιείται μια σαφής και μεγάλη έξοδος μορφωμένου εργατικού δυναμικού (θα αναφέρεται ως brain drain). Οι εκτιμήσεις για το μέγεθος της διαρροής ταλέντου από 01.2008 – 06.2016, κυμαίνονται από 350.000 – 427.000 νέους και μη επιστήμονες. Είναι ξεκάθαρο, ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα το οποίο χρήζει άμεσης διάγνωσης, ανάλυσης, καθώς και προτάσεων θεραπείας, βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης.

Παραθέτω μερικά στατιστικά στοιχεία για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, ίσως καταστροφικού, που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Σχεδόν το 75% εκείνων που αποφάσισαν να φύγουν σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος είναι τουλάχιστον απόφοιτοι πανεπιστημίου ή ΤΕΙ. Το 20% είναι απόφοιτοι λυκείου ή τεχνικής μη πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και περίπου το 5% είναι απόφοιτοι γυμνασίου. Ο ελληνισμός διαθέτει το 3% των επιστημόνων κορυφαίας εμβέλειας παγκοσμίως μολονότι ο πληθυσμός της Ελλάδας αντιστοιχεί περίπου στο 0.15% από τα 7.45 δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. Κι όμως, παρά την αξιοσημείωτη αυτή παραγωγή Ελλήνων επιστημόνων, το 85% εκείνων με ισχυρή επιρροή βρίσκεται εκτός Ελλάδος.

Όταν κάποτε μια ομάδα φίλων είχαμε επισκεφτεί έναν άγιο ασκητή, μεταξύ άλλων μας είχε πει ότι «εδώ έρχονται οι άνθρωποι και στεναχωριούνται γιατί τους ελέγχω πνευματικά. Προσωπικά όμως δεν με ενδιαφέρει να είμαι αρεστός στους ανθρώπους αλλά να μην τα χαλάσω με τον Θεό».

Μετά την σαρανταήμερη νηστεία Του στο Σαραντάριο όρος ο διάβολος εμφανίστηκε και πείραξε τον Ιησού. Στον τρίτο πειρασμό ο διάβολος ανέβασε τον Χριστό στην κορυφή του όρους και του έδειξε όλα τα βασίλεια του κόσμου, μηδενός εξαιρουμένου και τη δόξα τους και του είπε: «όλα θα στα δώσω, εάν πέσεις και με προσκυνήσεις». Ο Χριστός όμως του απάντησε: Φύγε Σατανά γιατί είναι γραμμένο: “Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μόνον αυτόν θα λατρέψεις”. Όλοι στην ζωή μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ανωτέρω πειρασμό. Άλλοι έχουν την γενναιότητα και στέκονται δίπλα στον Χριστό αγωνιζόμενοι με την βοήθειά Του να νικήσουν τον κόσμο και άλλοι έλκονται από την δύναμη της εξουσίας και τις απολαύσεις της πρόσκαιρης ζωής, προσκολλούνται στον διάβολο και γίνονται όργανά του.

«...Είναι πράξη γενναιότητας το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου. ...” είπε ο Τσίπρας κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου στην Βουλή. Πού είναι όμως η γενναιότητα όταν κάποιοι για να ανέλθουν στα ανώτερα αξιώματα έχουν συμπορευτεί με τους ανθρώπους που ελέγχουν την παγκόσμια εξουσία και οι οποίοι φυσικά έχουν προσκυνήσει τον διάβολο για να την αποχτήσουν; Και όταν σήμερα φοβούνται ότι εάν δεν υπακούσουν σε όλα όσα τους προστάζουν να κάνουν, θα τους τραβήξουν κάτω από τα πόδια τους το χαλί της εξουσίας και θα την χάσουν; Γενναίοι είναι αυτοί που βάζουν τον Θεό και την πατρίδα ως προτεραιότητα στην ζωή τους και που συγκρούονται με την παγκόσμια εξουσία για τα ιδανικά τους. Γενναίος ηγέτης είναι: αυτός που βάζει τον εαυτό του μπροστά από τον λαό για να τον προστατέψει από τις ορδές των λύκων και όχι αυτός που ανοίγει τις πόρτες από το μαντρί για να μπουν οι λύκοι και να φάνε πιο εύκολα τα πρόβατα.

''Θοδωρή Κολοκοτρώνη!'' κράζει ο Κ. Παλαμάς! ''Χαλκόπλαστε! Κάπου το χέρι απλώνεις, που τ' απλώνεις;''
''Στον πόλεμο, στων όλων τον πατέρα, στη ρίζα, στην αγράμματη σοφία, στην κλεφτουριά, στου Τούρκου τη φοβέρα!''

''Και γύρω κι εμπρός σου η Πολιτεία, με τα λογής παλάτια τα πλατιά, καζάρμες, θέατρα, υπουργεία;'' Κι αποκρίνεται: ''Τσεκούρι και φωτιά!''

''Και για τα τωρινά; Τι λες για αυτά που θωρείς να γίνονται στη χώρα;'' Θυμώνει, αγριεύει, θεριεύει κι απαντά:
Έλληνα!

Η γη σου καίγεται απ' άκρη σ' άκρη! Η γη σου είναι φρούριο και χρέος σου η νίκη!