Το τελευταίο διάστημα ο ελληνικός λαός παρακολουθεί έναν ορυμαγδό αποκαλύψεων, άγοντα σε ένα επικίνδυνα νοσηρό περιβάλλον, που όζει από παντού. «Νόμιμες επισυνδέσεις», επιχειρηματικές «δραστηριότητες» πολιτικών προσώπων, με περίεργες απολήξεις - επεκτάσεις στη γείτονα Τουρκία, εκμαυλισμός και εξαχρείωση, παρακράτος με εγκληματικό αποτύπωμα κλπ. Σε οποιοδήποτε κράτος της «προηγμένης» Εσπερίας θα είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί θα είχαν οδηγηθεί στη φυλακή. Στην ευλογημένη Ελλάδα με τον τεράστιο φυσικό πλούτο και φορτία ισχύος πολιτισμού και ιστορίας, οι φτωχοποιημένοι από τις συμπληγάδες πέτρες της ακρίβειας και του χρηματιστηρίου ενέργειας πολίτες παρακολουθούν τα εξοργιστικά διατρέξαντα με παθητικότητα, καθεύδοντας τον νήδυμον (κοιμώμενοι τον ύπνο του δικαίου).

Φίλες και φίλοι,

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ είναι ένας ζων πολιτικός οργανισμός, με σταθερό πρόσημο της πολιτικής της ταυτότητας τον πατριωτισμό, την Ελλάδα και την Ορθοδοξία μας.
Ως βασική της στοχοθεσία παραμένει η δημιουργία ενός μεγάλου, γνήσιου πατριωτικού πόλου, που θα εκφράσει τις εθνοκεντρικές πατριωτικές δυνάμεις, απέναντι στον εσμό των εκφραστών της παγκοσμιοποίησης, του εθνομηδενισμού, της αποδόμησης, της πολυπολιτισμικότητας, της αποορθοδοξοποίησης και του αφελληνισμού.

Αυτός ο αγώνας έχει μεγάλο προσωπικό κόστος: Βανδαλισμός του γραφείου μου στο πανεπιστήμιο, πολύμηνη καθυστέρηση στη μονιμοποίησή μου, σοβαρά προσκόμματα και μεθοδεύσεις στην εξέλιξή μου, προσπάθεια απαξίωσης της προσωπικότητάς μου και άλλα τινα. Είναι δε γνωστό τοις πάσι πως, εφόσον το επιθυμούσα και συμφωνούσα να συμβιβαστώ με το σύστημα, η «προσωπική μου αποκατάσταση» θα είχε επέλθει προ πολλού.
Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι, δειλοί, άβουλοι, μοιραίοι, χωρίς προσωπική διακινδύνευση, έχουν καταστεί κήνσορες (μεταφορικά αυστηροί κριτές – δήθεν προασπιστές του «Τάξις και Ηθική»), επαναστάτες του πληκτρολογίου, ικανοποιώντας προσωπικά συμπλέγματα, παρουσιάζοντες εαυτούς ως κατέχοντες τη μοναδική πολιτική αλήθεια, μη αντιλαμβανόμενοι την πολιτική τους (πέρα της εν τοις πράγμασι) ανορθογραφία και παραβλέποντας το γεγονός πως δεν έχουν συμμετάσχει ούτε σε εκλογές «Φίλων των Κυνηγών».
Από κοντά, ομού, και η «τάξις των ασπαλάκων» (ασπάλαξ = ο τυφλοπόντικας, που ζει και κινείται στο σκοτάδι και τη νύχτα και απεχθάνεται το φως του ήλιου και της ημέρας), που κρυπτόμενοι, λάθρα μετέρχονται ανοίκειες μεθόδους.

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος, μέλος Πολ. Συμβουλίου Ελεύθερης Πατρίδας

Η κρίση στην Ουκρανία απέδειξε ότι ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει δραματικά. Εβδομήντα δύο χρόνια από την συμφωνία της Γιάλτας (που βρίσκεται στην Κριμαία, τι τραγική ειρωνεία) και τριάντα χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η χρονιά που ξεκίνησε με την κρίση της Ουκρανίας σηματοδοτεί μια νέα εποχή στις διεθνείς σχέσεις.

Ο πολυπολικός κόσμος είναι εδώ, de facto. Ο άξονας Ρωσίας Κίνας έγινε πραγματικότητα και θα ηγεμονεύσει στην Ευρασία τα επόμενα χρόνια. Η τεχνητή ενότητα της Δύσης (ΝΑΤΟ,ΗΠΑ, ΕΕ) απέναντι στους χειρισμούς της Ρωσίας στην Ουκρανία ανέδειξε και απέδειξε την αδυναμία της να επιβάλλει τη θέλησή της στη Ρωσία. Η ατέρμονη διπλωματία, η αλαζονεία και η υποτίμηση της Ρωσίας με τις απειλές και τους εκβιασμούς ότι θα υποστεί κυρώσεις και πόνο δεν πτόησαν το ρώσο πρόεδρο στις αποφάσεις του.

Το κόστος αυτής της τεχνητής ενότητας εν μέσω στρατιωτικών επιχειρήσεων και ολικής κατάρρευσης των σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία, θα πληρωθεί πρωτίστως από τους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και τον αμερικανικό λαό σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Οι τιμές της ενέργειας, πετρελαίου και φυσικού αερίου θα επηρεάσουν τις ζωές και την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών σε Ευρώπη και Αμερική. Οι πολιτικές συνέπειες εξίσου θα είναι σημαντικές αφού ούτε οι ΗΠΑ ούτε και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα μπορέσουν να εξηγήσουν πειστικά στους λαούς τους,  γιατί υφίστανται τέτοιες συνέπειες και οικονομική αιμορραγία για μια σύγκρουση στην Ανατολική Ευρώπη και για χάρη της Ουκρανίας.

Τι συνέπειες θα έχει πχ στη γερμανική οικονομία και πολιτική σκηνή,  μια διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου και η σχεδόν αδύνατη αναπλήρωσή του από άλλες ακριβότερες πηγές όπως υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG από ΗΠΑ, Κατάρ κλπ.; Τι θα γίνουν οι γερμανικές επενδύσεις και τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στη Ρωσία; Πόσο θα επηρεάσει μια άσχημη εξέλιξη στο Ουκρανικό τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου στη Γαλλία που μπορεί να κοστίσουν την επανεκλογή του Μακρόν; Πόσο η Αγγλία μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη με έναν πρωθυπουργό υπό παραίτηση ; Πόσο ενωμένη θα βγει η ΕΕ και η συμμαχία του ΝΑΤΟ από την ουκρανική κρίση;

Τι μηνύματα έδωσε η  εκκένωση της αμερικανικής πρεσβείας στο Κίεβο σε φίλους, εχθρούς και συμμάχους της υπερδύναμης; Μετά τη Συρία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, η  Ουκρανία εγκαταλείπεται στην τύχη της περιμένοντας το μοιραίο. Ότι αρχίζει ωραίο (η πορτοκαλί επανάσταση στο Μειντάν το 2014) τελειώνει με πόνο το 2022. Ο 79χρονος αμερικανός πρόεδρος είναι αντιμέτωπος με την χειρότερη πληθωριστική οικονομία των τελευταίων δεκαετιών, ένα δημόσιο χρέος πάνω από 30 τρις δολ., έναν ιδιότυπο εσωτερικό «πολιτικό εμφύλιο» και ενδιάμεσες εκλογές το ερχόμενο Νοέμβριο.

Μ’ άλλα λόγια η κρίση της Ουκρανίας δοκίμασε και δοκιμάζει την αντοχή και την ενότητα της Δύσης. Η Ρωσία δεν είναι η Ρωσία του Γιέλτσιν και ο κόσμος δεν είναι όπως ήταν ή θα θέλαμε να είναι. Η προσαρμογή στις νέες ισορροπίες  του διεθνούς συστήματος δεν θα είναι εύκολη, γρήγορη και ανώδυνη.  Νέοι κίνδυνοι και ευκαιρίες αναδύονται και για τη χώρα μας που θα επηρεάσουν το οικονομικό και πολιτικό στερέωμα. Είμαστε στην αρχή…

Ουκρανία: ώρα μηδέν για την ειρήνη στην Ευρώπη

Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμων-διεθνολόγος

Μετά από την αποτυχία της διπλωματίας την περασμένη εβδομάδα για το ζήτημα της Ουκρανίας, από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τον ΟΑΣΕ με τη Ρωσία πάμε για την επόμενη φάση των σχέσεων Δύσης και Ρωσίας. Ο Τσώρτσιλ συνήθιζε να λέει ότι εκεί που τελειώνει το “μπλα -μπλα”, ξεκινάει το “μπουμ μπουμ” και η ειρήνη στην Ευρώπη κρέμεται ουσιαστικά σε μια κλωστή. Η Ρωσία περιμένει τις επόμενες μέρες (και τυπικά) τις γραπτές απαντήσεις από τις ΗΠΑ στα αιτήματά της που δεν φαίνεται να είναι διαφορετικές από εκείνες των διαπραγματεύσεων. Στις 19 Ιανουαρίου οι Ρώσοι γιορτάζουν τα Θεοφάνεια (είναι με το παλιό ημερολόγιο) και μετά έρχεται μάλλον η ώρα των στρατηγών. Ήδη οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει και από τις δύο μεριές με εκατέρωθεν δηλώσεις για τις συνέπειες κλιμάκωσης της κρίσης, η Ουκρανία δέχθηκε κυβερνοεπίθεση και τα διεθνή ΜΜΕ ετοιμάζουν την κοινή γνώμη της Δύσης κυρίως για τα “τύμπανα το πολέμου” που ηχούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία (78 ημερών) το 1999, στην Ουκρανία θα γίνει ίσως το τελικό πεδίο αναμέτρησης Δύσης και Ρωσίας. Φαίνεται ότι όλα είναι έτοιμα οι προετοιμασίες έχουν γίνει, οι παίκτες έχουν τοποθετηθεί, τα ρωσικά τανκς ζεσταίνουν τις μηχανές τους στις παγωμένες πεδιάδες και περιμένουν το σύνθημα.

Tο διακύβευμα για τη Ρωσία είναι πολύ σημαντικό, καθώς για τη Μόσχα, η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί στρατηγική απειλή για την ασφάλεια της , αφού ο χρόνος που θα χρειαστεί πχ ένας σύγχρονος πύραυλος από την Ουκρανία στη Μόσχα είναι 5-6 λεπτά. Εξάλλου μεγάλο μέρος της Ουκρανίας (κυρίως ανατολικά του Δνείπειρου ποταμού και νότια) για ιστορικούς λόγους, αλλά και δημογραφικούς, ανήκει στο ρωσικό έθνος (καθώς το Κίεβο θεωρείται το λίκνο του).
Στις συζητήσεις της Γενεύης, η Ρωσία πήγε με τρία βασικά αιτήματα:
- να σταματήσει η επέκταση/διεύρυνση του ΝΑΤΟ (όχι μόνο προς Ουκρανία και Γεωργία αλλά και Σουηδία και Φιλανδία)
- Να μην εγκαθίστανται νατοϊκά στρατεύματα στις περιοχές που δεν ήταν στο ΝΑΤΟ πριν το 1997, ουσιαστικά δηλαδή σε όλη την Ανατολική Ευρώπη
- Να παύσει κάθε μορφή στρατιωτικής συνεργασίας των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ με όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.

Συνέπειες μιας τυχόν στρατιωτικής αναμέτρησης

Οι συνέπειες μιας επέμβασης της Ρωσίας με οποιοδήποτε τρόπο στην Ουκρανία θα είναι τρομερές για την ασφάλεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο, για την Ουκρανία, την ίδια τη Ρωσία αλλά και την ενότητα της Δύσης.Τα σενάρια που ετοιμάστηκαν και από τις δύο πλευρές είναι πολλά και κάποια έχουν δει το φως της δημοσιότητας κυρίως από πλευράς των αμερικανών για το τι θα συμβεί στη Ρωσία με τις χειρότερες κυρώσεις που μπορεί να υπάρξουν, όπως στήριξη με στρατιωτικά μέσα της Ουκρανίας, διακοπή της σύνδεσης της Ρωσίας, με το παγκόσμιο σύστημα εμπορικών συναλλαγών (SWIFT), κυρώσεις στον ίδιο τον Πούτιν κ.α. Πρώτο και βασικό θύμα θα είναι η Ουκρανία που θα κινδυνέψει με διαμελισμό, εσωτερική πολιτική κατάρρευση και αιματοχυσία. Μια χώρα που το 40-45% του πληθυσμού κινείται στα όρια της φτώχειας, έχει μεγάλο δείκτη διαφθοράς, η επιρροή των ολιγαρχών είναι παντού ενώ ο πρώην πρόεδρος (Ποροσένκο) είναι βουλευτής αντιπολίτευσης και κατηγορείται για εσχάτη προδοσία.

Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ θα εμπλακούν έμμεσα (ούτε κατά διάνοια να στείλουν στρατεύματα) με οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, μεταφορά όπλων στις νατοϊκές χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, αλλά και στο νότο Ρουμανία-Βουλγαρία (και μέσω Αλεξανδρούπολης) ενώ η Τουρκία θα κληθεί δείχνοντας συμμαχική αλληλεγγύη να κλείσει τα στενά του Βοσπόρου για τα ρωσικά πλοία. Αν φυσικά διατηρηθεί η ενότητα των μελών και δεν προβάλουν βέτο και αντιρρήσεις σε μια τέτοια εξέλιξη που μπορεί να τινάξει τη συμμαχία στον αέρα (διόλου απίθανο) ή να πάμε σε διευρυμένη σύγκρουση αν πχ κλείσει η Τουρκία τα Στενά για το ρωσικό στόλο.
Έχοντας η Ρωσία εξασφαλισμένα τα νότα της και την στήριξη από την Κίνα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη Δύση και να αντιδράσει επιθετικά αμυνόμενη. Μια τέτοια σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος (Δύσης/Ρωσίας) σε επίπεδο κυρώσεων στην αρχή και μη άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής θα έχει συνέπειες για την ίδια την ενότητα της νατοϊκής συμμαχίας αλλά και των συμφερόντων των Ευρωπαίων πρωτίστως. Η Γερμανία θα πρέπει να ξεχάσει τον αγωγό Nordstream2, οι τιμές φυσικού αερίου και ενέργειας θα πάνε στα ύψη, αλλά και ενδεχόμενη διακοπή της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο καταχείμωνο (το 40% των αναγκών της ΕΕ καλύπτεται από την Ρωσία) και της χώρας μας επίσης, θα προκαλέσουν τριγμούς στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Πολιτικά η ΕΕ είναι σε φάση παράλυσης. Η Γαλλία έχει προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο, η νέα γερμανική κυβέρνηση μόλις ανέλαβε και η Ιταλία απειλείται με πρόωρες εκλογές αν δεν ψηφιστεί πρόεδρος ο Μπερλουσκόνι. Η πανδημία έχει γονατίσει τις οικονομίες και η κόπωση των πολιτών είναι τεράστια με διαδηλώσεις σε πολλές χώρες, ενώ ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ η Αγγλία οδηγείται σε πολιτική κρίση με την επαπειλούμενη παραίτηση του πρωθυπουργού Τζόνσον. Εξάλλου η ΕΕ ήταν απούσα και ανύπαρκτη από τις άμεσες διαπραγματεύσεις.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού ο 79χρονος πρόεδρος Μπάιντεν έχει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα με τον ιδιότυπο “πολιτικό εμφύλιο” που επικρατεί και τις πρόσφατες ήττες του σε νομοσχέδια στο κογκρέσο, η πανδημία σαρώνει, η άνοδος του πληθωρισμού μειώνει τα εισοδήματα των πολιτών και μην ξεχνάμε ότι είναι μια προεκλογική χρονιά η φετινή με τις ενδιάμεσες εκλογές για τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων που όλα δείχνουν μέχρι τώρα ότι οι ρεπουμπλικάνοι θα πάρουν τη ρεβάνς και θα
έχουν την πλειοψηφία στα δύο σώματα.
Εκτός κι αν μια κρίση με τη Ρωσία αποτελέσει ένα τέλειο άλλοθι και για τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της υπερδύναμης, που θα φανεί στην πορεία.
Τέλος, η Ρωσία για άλλη μια φορά στη μακραίωνη ιστορία της θα έρθει αντιμέτωπη με το δίλημμα της προάσπισης κυριαρχίας, της ασφάλειας και του μέλλοντος της χώρας έναντι των θυσιών (ανθρώπινων και οικονομικών) που θα υποστεί από μια τέτοια σύγκρουση. Η ψυχολογία όμως και τα ιστορικά παραδείγματα αλλά και η ηγεσία του Πούτιν δεν αφήνουν περιθώρια για την ιστορική επιλογή της, θα το πάει μέχρι τέλους.
Η αρκούδα ξύπνησε και ετοιμάζεται να παλέψει στη φωλιά της.
Γ.Μ.